Marzenie

Kiedyś jakiś polski reżyser uświadomił mi, że człowiek nie może siź śmiać tylko we śnie

Zwierzę zbliża się do człowieka i pyta:

- Jakie masz marzenie?

- Nie mam żadnego.

Zwierzę uśmiecha się i mówi:

- Ja też kiedyś byłem człowiekiem. Moim jedynym marzeniem było zostać zwierzęciem.

- Dlaczego?

- Aby już nie musieć marzyć.

- Zwierzęta nie marzą?

- Każde zwierzź myśli, czuje, mówi (swoim jźzykiem), ale nie ma wyobraęni. Nie wymyśla filmiku opowiadającego o tym, co może siź wydarzyć. Tylko ludzie żyją w dwóch światach: świecie rzeczywistości i świecie wyobraęni.

- To ich napędza.

- Kręcą sobie film. Marzą o domku nad jeziorem. Kiedy dom staje się rzeczywistością, marzą o czymś innym. Tylko że żaden człowiek nie ma wszystkiego, o czym marzy. Nawet ten, który wypracuje sobie wszystko, o czym marzył, zawsze wymyśli ostateczne marzenie, które pozostanie poza jego zasięgiem.

- Ja ci mówię, że nie mam marzeń.

- Myślisz, że ich nie masz. Tak samo jak wtedy, kiedy wstajesz z łóżka i nie pamiętasz snu. Mylisz się. Masz marzenia.

- Głupie zwierzę. Wiem, co mam. Czy mam marzenie, czy nie, nikt nie może wiedzieć lepiej niż ja.

- Marzysz! Byłoby ci lżej bez bodźca, jakim jest twoje marzenie. Marzysz o tym, żeby mieć święty spokój. Wiesz, że jeśli zaczniesz marzyć, dasz początek nowemu pędowi ku działaniu. Będziesz podejmować ryzyko, będziesz kwestionować to, co do tej pory tworzyło twoje skromne poczucie szczęścia.

- Z wiekiem człowiek staje się bardziej rozsądny, ma rodzinę...

- Mam zobowiązania. Kredyty, chorych rodziców, zdrowe dzieci, które coraz więcej kosztują...

- Oni dopiero mają marzenia.

- A ty, pamiętasz, o czym marzyłeś, kiedy byłeś dzieckiem?

- Chciałem zostać strażakiem! Dobrze, że nie zrealizowałem swojego marzenia.

- Może zrealizowałeś, a nie wiesz o tym?

- Nie rozumiem.

- Przecież masz dużo pieniędzy i zajmujesz się inwestowaniem w przedsięwzięcia, które wiążą się z trudnościami finansowymi. Gasisz pożary.

- To dość odległe od pracy strażaka.

- Czy mam ci wytłumaczyć, czym jest metafora? Marzenie - tak jak film - to fikcja. Ważny jest ich przekaz.

- Rozśmieszasz mnie!

- Ależ widzę, że wręcz przeciwnie. Nie uśmiechasz się. Raczej zachowujesz się tak, jakbyś był gotów mnie ugryźć.

- Zwierzęcy instynkt!

- Właśnie w ten sposób stałem się zwierzęciem. Mój coach ciągle mnie pytał, jakie jest moje marzenie. Rozpłakałem się, bo nie miałem żadnego. Wstydziłem się, że żyję bez marzenia, choć to przecież jest sprzeczne z naturą człowieka. Czy coś zgubiłem na swojej drodze życiowej i czy powinienem zawrócić? W końcu zbuntowałem się. Powiedziałem: basta, nie potrzebuję marzeń. I stałem się zwierzęciem!

- No i jak?

- Marzenie!

- Bez żartu?

- No właśnie, marzenie, ale szkoda, że bez żartu. Czy zauważyłeś, że nie ma nigdy śmiechu w marzeniach?

- Kiedyś sławny polski reżyser filmowy uświadomił mi, że człowiek nie może się śmiać jedynie we śnie. Nawet w więzieniu może się to udać. Ale nigdy we śnie!

- Koszmar. Takie jest życie zwierzęcia. Bez śmiechu.

- Może chciałbyś z powrotem zostać człowiekiem?

- Chętnie, ale pod warunkiem, że będę władać językiem zrozumiałym i dla ludzi, i zwierząt!

- Za kogo się uważasz? Święty

RSQ Management