Chile wzorem dla Rosji

Kiedy rubel był w opałach szefowa Banku Rosji postanowiła skorzystać z doświadczeń Paula Volckera, byłego szefa Fedu. Teraz, kiedy oczekiwania inflacyjne uparcie utrzymują się na wysokim poziomie jej pierwsza zastępczyni modelowych rozwiązań szuka w Chile.

Chile jest przykładem udanego zakotwiczenia oczekiwań inflacyjnych, zachwala tamtejsze dokonania Ksenia Judajewa, wiceszefowa rosyjskiego banku centralnego.

W gospodarkach obu krajów kluczową role odgrywa eksport  surowców – w Chile filarem jest miedź, a w Rosji ropa naftowa i gaz ziemny.

Chilijskie peso i rosyjski rubel poleciały w dół wraz cenami ropy oraz  metali co spowodowało wzrost inflacji. Bank Rosji krępowany geopolitycznymi napięciami i sankcjami z powodu  wojny z Ukrainą w odpowiedzi w 2014 roku sześć razy podnosił stopy procentowe, a koszt kredytu zwierzył się ponad trzykrotnie do 17 proc .Chilijski bank centralny zadowolił się dwiema podwyżkami po 0,25 pkt proc.

Judajewa zwraca uwagę, iż oczekiwania inflacyjne w Chile przez dłuższy czas utrzymywały się na niskim poziomie dlatego bank centralny mógł prowadzić raczej luźną politykę pieniężną radząc sobie ze skutkami zewnętrznych szoków. Sytuacja w Rosji jest jej zdaniem odmienna.

W Chile cel inflacyjny zaczęto ustalać w 1991 roku i było ono drugim krajem na świecie, który się na to zdecydował. Inflacja cały czas stopniowo słabła spadając z nawet 25 proc. zanim ustabilizowała się w okolicach celu na poziomie 3 proc. w okresie minionego dziesięciolecia. Bank centralny dołożył niemało starań by zyskać wiarygodność.

Elwira Nabiullina, szefowa Banku Rosji zwróciła się do Paula Volckera o pomoc na początku 2015 kiedy inflacja w Rosji przyspieszyła najbardziej od 13 lat. Ten będąc szefem amerykańskiej Rezerwy Federalnej w latach 1979 -1987 główną stopę procentową wywindował do 20 proc. by zwalczyć presję na wzrost cen wywołaną przez szoki naftowe.

Za kadencji Nabiullinej, która Bankowi Rosji szefuje od trzech lat realne stopy procentowe zostały wywindowane do drugiego najwyższego poziomu na świecie, ale oczekiwania inflacyjne prawie nie drgnęły w dół, a w minionych dwóch miesiącach rosną mimo że tempo zmian cen w lipcu zwolniło do 7,2 proc. z 16,9 proc. w szczytowym okresie 2015 roku.

- Widzimy, że spójna polityka zaczęła przynosić rezultaty – zwraca uwagę Judajewa podkreślając, iż chwilowy spadek cen ropy naftowej na początku tego roku nie wymagał zdecydowanych  działań stabilizacyjnych, ponieważ konsumenci i rynki zaczynają lepiej rozumieć politykę banku centralnego.

W 2015 roku Bank Rosji raz obniżył oprocentowanie po tym jak we wrześniu zakończył cykl luzowania polityki pieniężnej. Gospodarka, w znacznym stopniu uzależniona od eksportu surowców energetycznych dostosowała się do spadku cen ropy poprzez słabszy kurs rubla po jego uwolnieniu  w końcówce 2014 roku.

Po 20-proc. deprecjacji w 2015 i 44-proc. rok wcześniej w tym roku rosyjska waluta do dolara znacząco umocniła się, a 60-dniowa korelacja miedzy rublem a ceną ropy obniżyła się do rocznego dołka.

Chile, największy producent miedzi w tym roku również doświadczyło aprecjacji swojego peso w czym pomogło odbicie na rynku metali przemysłowych. W poprzednich latach waluta chilijska straciła 14 proc. i 13 proc.

Wiarygodność chilijskiego banku centralnego, a także jego reputacja jako instytucji niezależnej od wpływów politycznych sprawiły, iż oczekiwania inflacyjne w ciągu dwóch lat ustabilizowały się na poziomie 3 proc. mimo iż przez większość tego okresu inflacja przekraczała 4 proc. W przeciwieństwie do Rosji oczekiwania inflacyjne tam słabną co ogranicza presję na bank centralny by zaostrzył politykę pieniężną. .

Bank Rosji dąży do tego, aby w 2017 roku inflacja nie przekroczyła 4 proc., co we współczesnej historii kraju udało się osiągnąć, i to na krótko,  tylko w 2012 roku. Instytucji tej nie udało się osiągnąć celu inflacyjnego przez minione cztery lata.