Wyższa inflacja w Europie w ostatnich miesiącach rodzi pytania, kiedy Europejski Bank Centralny może rozpocząć zacieśnianie polityki pieniężnej. Chociaż przejście na wyższe stopy procentowe i niższe zakupy aktywów mogą stanowić przeszkody dla inwestycji w złoto w regionie, World Gold Council uważa że tempo zmian polityki będzie prawdopodobnie powolne, ponieważ nadal istnieje kilka zagrożeń.
Złoto pozostanie kluczowym aktywem strategicznym dla europejskich inwestorów ze względu na zmiany strukturalne w alokacji aktywów już w toku ze względu na przedłużony okres ujemnych stóp; potrzebę strategii hedgingowych w celu zarządzania następstwami polityki fiskalnej w odpowiedzi na COVID.
Europejskim inwestorom nie jest obce strategiczne inwestowanie w złoto, szczególnie w czasach kryzysu. Na przykład globalny kryzys finansowy (GFC) doprowadził do dramatycznego wzrostu inwestycji w złoto w regionie – z 70 ton w 2007 r. do ponad 400 ton w ciągu następnych czterech lat – ponieważ inwestorzy starali się chronić swoje majątki. Niedawno zagrożenie stwarzane przez COVID-19 zarówno dla zdrowia europejskiej populacji, jak i gospodarki, w połączeniu z bodźcami pieniężnymi i fiskalnymi na dużą skalę, wywołało podobną reakcję popytu.
Europejskie inwestycje w złoto zostały wzmocnione przez akomodacyjną politykę monetarną EBC od początku pandemii. Bardzo niskie stopy procentowe i ujemne oprocentowanie depozytów – od 2014 r. – wraz ze wspierającymi zakupami aktywów w wysokości 1,3 bln euro w ramach programu awaryjnego zakupu na wypadek pandemii (PEPP) sprawiły, że złoto stało się bardziej atrakcyjne dla inwestorów, którzy chcą chronić swoje portfele.
Środowisko niskich rentowności skłoniło niektórych do przejścia do tradycyjnie bardziej dochodowych klas aktywów, takich jak nieruchomości, fundusze hedgingowe i private equity. Ale chociaż takie aktywa potencjalnie przynoszą wyższe zwroty, zwiększają również ryzyko portfela. W rezultacie niektórzy inwestorzy kupili złoto w celu zabezpieczenia bardziej ryzykownych aktywów, często zastępując część alokacji środków pieniężnych lub środków o stałym dochodzie, ponieważ ograniczone możliwości dalszej aprecjacji tych instrumentów zmniejszyły ich atrakcyjność jako zabezpieczenie przed ryzykiem. Jednym z takich przykładów jest DSM Nederland , holenderski fundusz emerytalny, który zainwestował w złoto w ramach redukcji jego alokacji w obligacje rządowe.