Większość indeksów zanotowała kilkuprocentowe zwyżki. Inwestorzy skupiali się na pozytywnych informacjach, a starali się ignorować negatywne. Inaczej mówiąc odbicie zostało zbudowane na idei, iż na chwilę obecną nie jest gorzej. Tylko takie zachowanie rynków wskazuje, iż przeceny dojrzały do korekt. Impulsami wzrostowymi były negocjacje pomiędzy przedstawicielami Rosji i Ukrainy, spadek cen ropy, spekulacje o pomocy dla giełd przez władze w Pekinie i wreszcie możliwość zamknięcia tematu pierwszej od kilku lat podwyżki ceny kredytu w USA. Negatywnymi impulsami były powrót zwyżek cen ropy w końcówce tygodnia, jastrzębie jednak sygnały z Rezerwy Federalnej oraz Europejskiego Banku Centralnego, powrót pandemii w Azji i właściwie zerowy wpływ negocjacji na sytuację na Ukrainie. Całość sprowadziła się zatem do ruchu, który część graczy chce nazywać odbiciem w bessie, a inni wejściem do gry kapitałów zachęconych skalą przeceny na rynkach, które mają najmniej do stracenia w związku z sytuacją w Europie Wschodniej. Nie ma wątpliwości, iż skala przecen na kilku rynkach była na tyle duża, iż wypełniła scenariusze związane z bessą, a na innych nawet pojawiły się już sygnały jej zakończenia.
W istocie szukanie wyjaśnień dla wzrostów po mocnych spadkach mija się z celem, gdyż nawet w bessach pojawiają się mocne wzrosty. Dla graczy o krótkiej perspektywie całość sprowadza się do podwyższonej zmienności, w której łatwiej znaleźć krótkookresowe okazje. Dla graczy o długiej perspektywie każda przecena rynków w całości – i im głębsza tym lepiej – staje się okazją do zakupów, zwłaszcza dla tych, którzy nie muszą benchmarkować się do rynku w krótkich okresach, jak np. kwartał. W najtrudniejszym położeniu są gracze o średniej perspektywie inwestycyjnej, którzy w obecnej sytuacji muszą liczyć się z ryzykami pogłębienia obecnych przecen czy potencjalnej recesji. Niema wątpliwości, iż ryzyka recesji w Europie i USA wzrosły. Wzrosło również ryzyko związane ze zmianą polityki monetarnej przez główne banki centralne. Inflacja nie zostawia Fed czy Europejskiemu Bankowi Centralnemu szerokiego pola wyboru. Dynamika wzrostu cen musi zostać wyhamowana niezależnie od tego, czy zostanie to osiągnięte przez pchnięcie gospodarek w recesję i rynków akcji w głębsze przeceny. Dlatego w scenariuszach krótkookresowych trzeba brać pod uwagę fakt, iż dno przecen nie zostało jeszcze osiągnięte, nawet jeśli część rynku już nie przeceni się znacząco poza lutowe dołki.
W zarysowanym układzie sił rynki jawią się jako skazane na poruszanie się od impulsu do impulsu. Od publikacji makro do publikacji makro. Od wypowiedzi przedstawicieli banków centralnych do wypowiedzi przedstawicieli banków centralnych. Każdy sygnał o postępach w negocjacjach miedzy Rosją i Ukrainą będzie wyceniany. Każde wskazanie podnoszące ryzyko recesji nie przejdzie bez reakcji. Przed rynkami okres operowania w kontekście podniesionej niepewności, co zawsze owocuje większą zmiennością. Zapewne zmienność lutowa zostanie wygaszona, ale oczekiwanie na powrót jednokierunkowego handlu znanego z fazy po wykreśleniu dołka pandemicznej bessy jest błędem. W nadchodzącym tygodniu – pomijając oczywiście sytuację na Ukrainie – ważne będą wstępne szacunki indeksów PMI, które dadzą wgląd w koniunkturę w związku z nową sytuacją gospodarczą. Opublikowane ostatnio wskaźniki, jak niemiecki ZEW, już zdążyły wysłać ostrzeżenia, iż nastroje wśród inwestorów uległy pogorszeniu. W indeksach PMI – znacznie bliższych gospodarce niż dane z przeszłości - inwestorzy będą szukali sygnałów dających wgląd w obecną sytuację gospodarczą i układ sił w perspektywie kolejnych trzech kwartałów, postrzeganych dziś jako najbardziej ryzykowne.
Adam Stańczak
Analityk DM BOŚ
