Najważniejsze informacje w raportach

W poprzednich dwóch felietonach omówiłem nadchodzące standardy raportowania zagadnień zrównoważonego rozwoju.

Wyjaśniłem rolę odniesienia się do tego, jak spółka korzysta z wszystkich rodzajów kapitału, i przedstawiłem trzy warstwy informacji, które znajdą się w raportach. Dziś czas na omówienie dwóch kolejnych elementów systemu raportowania zaprojektowanego przez powołany przy Europejskiej Radzie ds. Sprawozdawczości Finansowej (EFRAG) specjalny zespół roboczy (PTF-NFRS), w którego pracach uczestniczyłem.

Porównywalność raportów wymaga nie tylko ujednolicenia wskaźników (w ramach omawianych wcześniej trzech warstw informacji), ale też ustalenia konkretnej struktury raportów. Będzie ona obejmowała trzy obszary informacji: strategię, wdrożenie i wyniki.

Strategia to obszar, który dotyczy całej spółki lub grupy kapitałowej. W ramach tego obszaru spółka powinna przedstawić swój model biznesowy i strategię rozwoju, także w zakresie dotyczącym ESG. Kolejnym elementem w ramach obszaru strategii będzie przedstawienie istotnych ryzyk (zarówno zagrożeń, jak i szans) związanych z zagadnieniami zrównoważonego rozwoju oraz wpływów na poszczególne rodzaje kapitału. Analizę ryzyk i wpływów trzeba będzie przeprowadzić zgodnie z zasadą dwukierunkowej istotności, którą omówię w dalszej części felietonu. Ostatnim elementem obszaru strategii będzie przedstawienie struktury ładu zarządczego, w tym opisanie, w jaki sposób organy zarządzające i nadzorujące zajmują się kwestiami zrównoważonego rozwoju.

Drugi obszar informacji będzie dotyczył wdrożenia, czyli tego, jak strategia rozwoju spółki przekłada się na poszczególne polityki i wybrane cele, które spółka chce osiągnąć. Nie wystarczy jednak samo zarysowanie ogólnej polityki, bo dla inwestorów najważniejsze są konkrety. Spółka powinna więc wzbogacić informacje o przedstawienie operacyjnych planów realizacji tych polityk oraz o zasoby, jakie są niezbędne do ich wdrożenia. Obszar ten będzie raportowany w odniesieniu do poszczególnych tematów raportowania, bo przecież czym innym jest polityka personalna, a czym innym klimatyczna lub dotycząca poprawy bezpieczeństwa i higieny pracy.

W przypadku obszaru wdrożenia warto zwrócić uwagę, że dotyczy on przede wszystkim przyszłości. Z kolei ostatni obszar, wyniki, odnosi się do osiągniętych w raportowanym okresie efektów działań, czyli do historii. Dzięki połączeniu tych dwóch obszarów inwestorzy i inni interesariusze spółki będą się mogli zapoznać z obydwoma ważnymi dla nich perspektywami czasu: z dotychczasowymi efektami działań oraz z planami na przyszłość. A także, co najważniejsze, sprawdzić, na ile osiągane przez spółkę efekty są zgodne z wcześniejszymi planami.

Wspomniałem wcześniej, że analizę tego, co powinno się znaleźć w raporcie, trzeba będzie prowadzić zgodnie z zasadą dwukierunkowej istotności. Zasada ta jest wpisana już w dzisiejszą dyrektywę NFRD, a w przyszłym systemie raportowania ESG będzie jeszcze mocniej podkreślona. Dwukierunkowa istotność oznacza spojrzenie na zagadnienia zrównoważonego rozwoju z dwóch perspektyw.

Pierwsza odnosi się do tego, jaki wpływ wywiera spółka na ludzi i środowisko naturalne. Wpływ ten może być bezpośredni, wywierany przez działania spółki, albo pośredni i odbywać się na różnych etapach łańcucha wartości. Jest to tzw. istotność wpływu. Druga z perspektyw, tzw. istotność finansowa, dotyczy tego, w jaki sposób zagrożenia i szanse związane z zagadnieniami ESG wpływały, wpływają lub mogą wpływać na wyniki finansowe i rozwój spółki. Obie perspektywy mają zwykle część wspólną, czyli można znaleźć takie zagadnienia ESG, które istotnie wpływają na spółkę i na które jednocześnie spółka ma wpływ. Większość zagadnień zostanie jednak ocenionych jako istotne tylko w ujęciu jednej z tych perspektyw. Zasada dwukierunkowej istotności polega na tym, że za istotne należy uznać to, co jest istotne przynajmniej w jednym z tych dwóch ujęć.

Istotność zagadnień ESG będzie oceniana przez instytucję tworzącą standardy raportowania, np. w procesie dobierania wskaźników, które mają raportować spółki należące do poszczególnych branż. Swoje badanie istotności będzie też musiała przeprowadzić każda spółka, by wskazać w raporcie, które zagadnienia ESG są istotne w jej przypadku. Badanie to powinno być przeprowadzone w sposób uwzględniający aktualny stan wiedzy naukowej i sytuacji w branży, do której należy spółka, oraz z uwzględnieniem wpływu na poszczególne grupy interesariuszy.

W ostatnich trzech felietonach omówiłem główne założenia przyszłego systemu raportowania zagadnień zrównoważonego rozwoju: wpływ na różne rodzaje kapitału, trzy warstwy wskaźników, trzy obszary raportowania i zasadę dwukierunkowej istotności. Za tydzień przedstawię główne wyzwania, przed którymi staną spółki dostosowujące się do nowych wymogów, i zaproponuję najbardziej efektywne sposoby przygotowania się do nich.