Cyfrowe waluty banku centralnego (CBDC) są w centrum uwagi. Ale powody ich wydawania różnią się w zależności od kraju, podobnie jak podejścia polityczne i projekty techniczne.
Jeśli chodzi o czynniki napędzające rozwój CBDC, większość projektów pochodzi z cyfrowych i innowacyjnych gospodarek. Sprzedaż detaliczna CBDC jest bardziej zaawansowana tam, gdzie gospodarka nieformalna jest większa. Żaden z badanych projektów nie ma na celu zastąpienia gotówki – wszystkie mają na celu zapewnienie cyfrowego uzupełnienia – wynika z analizy Bank for International Settlements (BIS) .
Jeśli chodzi o projekty techniczne okazuje się, że coraz więcej banków centralnych rozważa architektury „hybrydowe" lub „pośrednie", w których CBDC jest podobnym do gotówki bezpośrednim roszczeniem wobec banku centralnego, ale sektor prywatny zarządza wszystkimi działaniami skierowanymi do klientów. Tylko kilka rozważa projekty „bezpośrednie", w których bank centralny przejmuje część lub całość płatności po stronie klienta. Obecnie żaden bank centralny nie informuje, że realizuje „syntetyczny" lub „pośredni" projekt CBDC.
Podczas gdy banki centralne rozważają różne infrastruktury techniczne, obecne weryfikacje koncepcji opierają się raczej na technologii rozproszonej księgi głównej niż na konwencjonalnej infrastrukturze. Ramy dostępu zwykle opierają się na identyfikacji konta, a nie na anonimowości opartej na tokenach. Większość detalicznych projektów CBDC koncentruje się na rynku krajowym.
Koncepcja emisji pieniądza cyfrowego banku centralnego jest analizowana w wielu państwach od kilku lat. Podjęcie prac analityczno-badawczych nad tą koncepcją stanowiło odpowiedź banków centralnych na dynamiczny rozwój nowoczesnych technologii (DLT/blockchain), wzrost popularności funkcjonujących z ich wykorzystaniem walut wirtualnych, wprowadzanie innowacyjnych rozwiązań płatniczych dostosowanych do potrzeb gospodarki cyfrowej i spadek znaczenia gotówki w transakcjach płatniczych w części krajów.