Indeks dużych spółek musi bowiem nie tylko zareagować na czwartkowy wzrost S&P500 o 2,39 proc., ale również na poniedziałkową zwyżkę o 1,53 proc. i jeszcze odrobić swoją, prawie 2 proc. przecenę z końcówki czwartkowej sesji, która była podyktowana tylko wygasającymi wówczas marcowymi kontraktami terminowymi na ten indeks.
Jakkolwiek trudno oczekiwać, żeby indeks dużych spółek zyskał dziś 5 proc., to już wzrost na poziomie 2,5-3,5 proc. jest w zasięgu ręki. Zwłaszcza, że ostatnia poprawa klimatu inwestycyjnego na świecie sprowokuje cofnięcie i tak już mało aktywnej podaży.
W kolejnych dniach wzrosty mają szanse być kontynuowane. Co więcej, gdyby kierować się analizą techniczną wykresu indeksu WIG20, należałoby zakładać poprawę koniunktury w Warszawie nie tylko na najbliższych dniach, ale również i tygodniach. Można bowiem wskazać co najmniej kilka czynników technicznych, które uzasadniają optymistyczne spojrzenie na rynek: m.in. obrona styczniowych minimów przez WIG20, pięciofalowa i prawdopodobnie już zakończona struktura trwających od października spadków, wzrostowe dywergencje indeksu z głównymi wskaźnikami, czy też spadek obrotów towarzyszący zniżce rynku.
Bezpośrednim sygnałem kupna będzie natomiast wybicie WIG20 powyżej strefy oporu, jaką na 2880-2962 pkt., tworzy 5-miesięczna linia bessy oraz lokalny szczyt z poprzedniej środy. Wówczas zostanie otwarta droga przynajmniej do lutowych maksimów.
Dziś rozpoczyna się dwudniowe posiedzenie Rady Polityki Pieniężnej. Rynek szacuje, że Rada jutro podwyższy stopy procentowe o 25 punktów bazowych, podnosząc stopę referencyjną do poziomu 5,75 proc. Za taką decyzją przemawiają przede wszystkim raport o produkcji przemysłowej i przeciętnym wynagrodzeniu. Oczekiwanie na decyzję, ani też jutrzejsza decyzja, nie będą miały wpływu na kształtowanie się koniunktury na GPW. Tak samo jak takiego wpływu nie miały ostatnie bardzo dobre dane makroekonomiczne o dynamice produkcji przemysłowej (14,9 proc.), czy przeciętnym wynagrodzeniu (12,8 proc.).
