Zbyt wysokie koszty bezpieczeństwa?

Choć wycena liniowa kojarzy się z ryzykownymi obligacjami korporacyjnymi, jest pożądana w funduszach pieniężnych i ma zastosowanie również w przypadku najbezpieczniejszych papierów

Jak naprawdę w ciągu ostatnich trzech miesięcy zachowałyby się fundusze, w których wahania wartości jednostki uczestnictwa zostały sprowadzone do minimum, pokazują ostatnie miejsca zestawienia.

Zamyka je fundusz Amplico Lokacyjny, który przez ostatnie trzy miesiące zarobił 1 proc. Co ciekawe, w ofercie tego samego TFI znalazł się również fundusz z czołówki rankingu Amplico Pieniężny. Skąd się bierze różnica?

– Ten drugi fundusz o wyższych stopach zwrotu adresowany jest do inwestorów skłonnych zaakceptować większe wahania wartości jednostki rozrachunkowej. Natomiast Amplico Lokacyjny to najbezpieczniejsza strategia w naszej ofercie. Jest przeznaczony dla inwestorów o znacznej awersji do ryzyka, którzy nie są w stanie zaakceptować spadku wartości jednostki uczestnictwa. Portfel Lokacyjnego stanowią głównie bony skarbowe, które są najbezpieczniejszymi i najbardziej płynnymi instrumentami rynku pieniężnego. Pozostałą część stanowią depozyty bankowe. Taka konstrukcja portfela eliminuje wahania jednostki w krótkich okresach i sprawia, że subfundusz jest dobrą alternatywą dla krótkoterminowych lokat bankowych – wyjaśnia Krzysztof Stupnicki, prezes Amplico TFI.

Wycena liniowa...

Podobną strategię stosuje również Investor Gotówkowy – inny fundusz, który podobnie jak Amplico Lokacyjny czy BPH Skarbowy w ciągu ostatnich trzech miesięcy zarobił 1 proc. – Investor Gotówkowy to fundusz o bardzo konserwatywnej polityce, niewystawiający inwestorów na  korporacyjne ryzyko kredytowe. Jego celem jest ochrona wartości inwestycji – tłumaczy Marzena Górska z Investors TFI.

Tego typu polityka inwestycyjna jest dobrze widoczna na  wykresach przedstawiających zmianę wartości jednostki uczestnictwa. Przyjmują one z reguły postać rosnącej funkcji liniowej, narysowanej lekko trzęsącą się ręką. Dużym instytucjom, które decydują się właśnie na tego typu rozwiązania, zależy na tym, aby ta „ręką" trzęsła się jak najmniej, a funkcja jak najbardziej przypominała prostą, nawet kosztem niższych stóp zwrotu.

Ten efekt można osiągnąć właśnie dzięki możliwie największemu udziałowi np. bonów skarbowych w portfelu. Są to papiery wyceniane metodą skorygowanej ceny nabycia – ich wartość praktycznie nie podlega wahaniom rynkowym.

Podobnie jest z najbardziej ryzykownymi papierami korporacyjnymi – w tym przypadku wycena również jest księgowa, jednak ryzyko kredytowe emitenta, zbyt duże dla funduszu, którego wyniki nie mogą w żadnym momencie być ujemne (niewypłacalność emitenta mogłaby skutkować krótkotrwałą ujemną stopą zwrotu).

Polityka inwestycyjna tych najbezpieczniejszych z funduszy jest więc w gruncie rzeczy dość ograniczona. Widać to dobrze, porównując stopy zwrotu produktów w ofercie różnych TFI. Różnice wynoszą zaledwie 0,1–0,2 pkt proc.

...to jednak zbyt mało?

O ile fundusze tego typu rzeczywiście chronią pieniądze uczestników przed nominalnym spadkiem wartości – z pokonaniem inflacji, a więc zachowaniem wartości realnej – radzą sobie gorzej. Ich główną przewagą nad depozytami bankowymi pozostaje zatem płynność – możliwość wypłaty środków z funduszu w dowolnym momencie, bez utraty naliczonych odsetek.

Nic więc dziwnego, że coraz więcej TFI decyduje się na wprowadzenie do oferty funduszy pieniężnych „z pazurem". – W ostatnich dwóch latach decyzją TFI, strategia funduszu Investor Płynna Lokata, podobnie jak Investor Gotówkowego, zakładała inwestowanie w papiery skarbowe, co znalazło odzwierciedlenie w osiągniętych wynikach. Obecnie Investor Płynna Lokata dywersyfikuje portfel – stopniowo zwiększa się tam udział papierów dłużnych renomowanych spółek – mówi Górska. Zastrzega przy tym, że drugi fundusz pieniężny w ofercie Investors TFI – Investor Gotówkowy, pozostanie jednak funduszem minimalizującym ryzyko kredytowe.