Silne dane o produkcji przemysłowej. Wrzesień był wyraźnie lepszy od prognoz

Produkcja przemysłowa w Polsce we wrześniu urosła o 7,4 proc. r/r – podał w poniedziałek Główny Urząd Statystyczny (GUS). W sektorze od ponad dwóch lat trwa deflacja.

Odczyt GUS okazał się wyraźnie wyższy nie tylko od średniej prognoz ekonomistów dla „Rzeczpospolitej” i „Parkietu” (4 proc.), ale nawet od najbardziej optymistycznych z nich. Po odsezonowaniu przez GUS, produkcja przemysłowa urosła we wrześniu o 5,7 proc. r/r i o 4,1 proc. względem sierpnia

Jak wynika ze statystyk GUS, produkcja sprzedana urosła rok do roku w 24 spośród 34 gałęzi przemysłu, najmocniej w naprawie, konserwacji i instalowaniu maszyn i urządzeń (blisko 35 proc.) i w produkcji maszyn i urządzeń (o ponad 16 proc. r/r). W dziesięciu branżach produkcja spadła rok do roku, w tym najbardziej w wytwarzaniu i zaopatrywaniu w energię elektryczną, gaz, parę wodną i gorącą wodę (3,6 proc.) i produkcji napojów (2,1 proc.).

Co się dzieje w polskim przemyśle?

Wzrost produkcji przemysłowej o 7,4 proc. r/r wygląda imponująco. Częściowo to efekt statystyczny – wynikający z układu kalendarza (więcej dni roboczych niż przed rokiem) i niskiej bazy odniesienia sprzed roku (gdy produkcja przemysłowa spadła o 0,3 proc. r/r, możliwe, że częściowo był to efekt powodzi) – ale częściowo mimo wszystko po prostu wręcz zdumiewające optymistyczne dane. 

„Przemysł wrócił z wakacji i z marszu wykręcił fenomenalny wynik: +4 proc. m/m po odsezonowaniu, nowy rekord poziomu produkcji. Trzeba jednak pamiętać, że tego rodzaju wystrzały już się zdarzały, a swoje dołożył koniec przerw w przemyśle motoryzacyjnym” – komentują analitycy banku Pekao.

– W ostatnich miesiącach sektor przemysłowy zdaje się być w fazie łagodnego ożywienia, jednak wolumen produkcji wciąż jest zbliżony do tego notowanego przed trzema latami – zauważa Marcin Kujawski, ekonomista BNP Paribas Bank Polska. Jak wskazuje jednak dostrzec można istotne różnice w sytuacji pomiędzy poszczególnymi działami przemysłu. – Dobrze radzą sobie te branże, które korzystają na napływie funduszy unijnych i wzroście wydatków na obronność, jak np. producenci metali, pozostałego sprzętu transportowego czy wyrobów z pozostałych mineralnych surowców niemetalicznych – wskazuje. Dobrze wyglądają też dane z sektora maszynowego. Z drugiej strony, wciąż wyraźnie niższy poziom produkcji niż w popandemicznym skoku popytu widać np. w produkcji urządzeń elektrycznych czy w przemyśle motoryzacyjnym.

Co do zasady, dane z ostatnich miesięcy o produkcji przemysłowej zdają się sugerować, że sektor jako całość wychodzi z okresu około trzyletniej stagnacji i jest w ostrożnym trendzie wzrostowym. Pojawiają się też jaskółki nadziei na poprawę popytu zagranicznego, choć odczyty są wciąż ambiwalentne. Z jednej strony wskaźniki PMI z ostatnich 3-4 miesięcy dla Niemiec czy całej strefy euro są na najwyższych poziomach od trzech lat, z drugiej: ostatnio rozczarowały choćby statystyki o liczbie nowych zamówień u naszych zachodnich sąsiadów.

Zresztą również polskie dane o PMI za wrzesień były nie najgorsze. Wprawdzie wynik 48 pkt wciąż jest powyżej neutralnych 50 pkt, wskazując na pogorszenie sytuacji w sektorze, ale jednocześnie był to najwyższy odczyt od kwietnia (a więc przemysł zdaje się być już według tego wskaźnika blisko dołka i odbicia od niego). Wskaźnik PMI dla polskiego przemysłu rośnie od trzech miesięcy, a wrześniowe dane o liczbie nowych zamówień (ogółem oraz eksportowych), bieżącej produkcji czy poziomie zatrudnienia, choć wykazały spadki, to najpłytsze od miesięcy.

Szans dla przemysłu w kolejnych kwartałach można spodziewać się m.in. ze strony dużych inwestycji publicznych, ale nie tylko. – Najlepiej postrzegamy perspektywy producentów dóbr kapitałowych oraz materiałów budowlanych, którzy powinni korzystać z jednej strony ze wzmożonych wydatków z Krajowego Planu Odbudowy, z drugiej zaś z impulsu fiskalnego w Niemczech – komentuje Marcin Kujawski. Generalnie spodziewa się, że w kolejnych miesiącach działalność produkcyjna będzie się stopniowo rozkręcać, choć zaznacza, że dysproporcje sektorowe najprawdopodobniej nadal będą widoczne.

Deflacja producencka trwa

Już od ponad dwóch lat ceny producentów w Polsce spadają. W tym roku deflacja producencka nie jest już wprawdzie tak głęboka jak szczególnie w 2024 r., niemniej utrzymuje się na poziomie około -1,5 do -1 proc. We wrześniu ceny producentów spadły o 1,2 proc. rok do roku, nieco silniej od średniej prognoz ekonomistów (-1 proc.). W tym wskaźniku wciąż widać, że sytuacja w części branż przemysłu pozostaje napięta, a wobec niezadowalającego poziomu popytu producenci muszą silnie konkurować ceną. Z drugiej strony, to też zapewne częściowo efekt stabilnych cen głównych surowców przemysłowych.