Rzeczywiście w ostatnim czasie rynek akcji nie ma powodów, by narzekać, toteż widzimy rosnące wyceny. Bardzo wysoki optymizm jednak nie jest żadną gwarancją przedłużenia wzrostowego trendu, a historycznie sprawdzał się niejednokrotnie jako antywskaźnik, w momentach zwrotnych. Okres kwartalnych wyników po drugiej stronie Atlantyku jest już za nami, a w oczekiwaniu na raporty za II kw. roku inwestorzy mogą pokusić się o realizację sporych zysków. Dzisiejsze dane inflacji PCE ze Stanów Zjednoczonych podkreśliły, że presja inflacyjna nie powinna należeć do krótkoterminowych zmartwień inwestorów i wsparły sentyment w USA. Jednak nie na długo; szybko pojawili się sprzedający.
Wskaźnik cen konsumpcyjnych, obserwowany najuważniej przez Fed okazał się zgodny z oczekiwaniami i wyniósł 2,4% r/r. Także dynamika miesięczna, ani odczyt bazowy nie zaskoczyły inwestorów, a wnioski o zasiłek dla bezrobotnych wypadły nieznacznie powyżej szacunków. Sprawia to, że Wall Street przestało wyceniać scenariusz wstrzymania się Fedu z obniżkami stóp poza czerwiec lub lipiec. Czy tak wielki optymizm jest gwarantem dalszych wzrostów? Nie zapomnijmy, że mamy koniec lutego, a indeks S&P 500 zdołał wzrosnąć już ponad 7%, zbliżając się do swojej długoterminowej średniej stóp zwrotu zaledwie trzy miesiące po rozpoczęciu nowego roku. Technologiczny benchmark Nasdaq100 ma za sobą niemal 9% rajd.
Być może naiwnym byłoby sądzić, że takie momentum będzie utrzymane w każdym, z kolejnych kwartałów i nie będzie przecinane korektami. Jak mówi popularne powiedzenie, byki wspinają się po ścianie strachu. Jak dotąd, w nowym roku obserwujemy raczej ścianę niemal niezakłóconych niczym wzrostów. Choć dotychczasowy rajd znajduje uzasadnienie w udanych wynikach za IV kwartał 2023 roku, należy mieć na uwadze, że wyceny nie należą do szczególnie atrakcyjnych, a rynek wycenia już szereg pozytywnych scenariuszy na przyszłość.
Wśród nich między innymi miękkie lądowanie gospodarki USA, dołek dynamiki zysków spółek z S&P 500 w I kw. 2023 roku. Przy okazji rynek akcji deprecjonuje czynniki ryzyka po stronie geopolitycznych zawirowań, gdzie szczególnie druga połowa roku wydaje się niepewna, w kontekście wyborów prezydenckich USA. Mamy też szereg czynników ryzyka po drodze, które wcale nie muszą się zmaterializować, by dać Wall Street pretekst do realizacji (znaczących) zysków. Zaliczyć możemy do nich m.in. perspektywę zawirowań w bankach (CRE), czy obawy wokół 'zamknięcia rządu' Stanów Zjednoczonych. Przy czym wymieniamy tylko te kwesite, o których dziś wiemy, że mogą 'nastraszyć rynek'; nie wymieniając tych, które mogą pojawić się nagle.
Powyższe nie oznacza oczywiście, że miejsca na dalsze wzrosty już nie ma, ma za zadanie raczej ostrzec, że nie istnieją drzewa rosnące do nieba. Choć rynek polskich akcji w ujęciu globalnym wyceniony jest wciąż bardzo dobrze, a polskie biznesy dowożą świetne wyniki, ciężko nie zgodzić się z tym, że sentyment na GPW znajduje się 'na łasce' Wall Street. Dopóki korekty za oceanem są płytkie, możemy oczekiwać, że nie wystraszą inwestorów na WIG. Co więcej, w okresach konsolidacji lub niewielkiej presji spadkowej możemy widzieć nawet napływy do polskiego rynku akcji, wskazujące, że globalny kapitał szuka alokacji poza USA, w poszukiwaniu wyższych stóp zwrotu. Wciąż jednak perspektywa korekty z obecnych poziomów nie jest wykluczona i być może byłaby 'zdrowsza' dla dynamiki rynku w kolejnych miesiącach roku. WIG20 ma za sobą 0,25% zwyżkę wobec 0,4% wzrostów DAX i podobnej skali ruchów na Wall Street, gdzie część wzrostów została wymazana po euforycznym otwarciu.
