Złoto próbuje odrabiać straty, chociaż idzie to z trudem

Notowania żółtego kruszcu na razie obroniły ważne wsparcie. Nie oznacza to jednak, że problemy zniknęły. W krótkim terminie mogą wrócić.

Złoto, tak jak inne metale szlachetne, miało dać w tym roku zarobić. Takie przynajmniej były prognozy analityków na 2021 r. Scenariusz ten jednak się nie sprawdza. Cena złota od początku roku spadła o prawie 10 proc., a ostatnio testowała kluczowe wsparcie. Na razie udało się je obronić, ale popyt niemrawo odrabia straty. Czy jest szansa na dalszy wzrost?

Kłopotliwe rentowności

Problemy związane z rosnącymi rentownościami obligacji skarbowych sprawiły, że cena złota spadła w okolice 1690 USD za uncję, podczas gdy jeszcze na początku roku było to ok. 1900 USD. – Złoto i srebro znalazły się pod presją, ponieważ kierunek w dalszym ciągu nadawały zmiany kursu dolara i rynek obligacji, na którym rentowności ponownie poszły w górę w reakcji na przyjęcie wartego 1,9 bln USD pakietu bodźców fiskalnych. Mimo iż porozumienie to jest korzystne dla wzrostu gospodarczego, oznacza również ryzyko inflacji, chociaż po słabym odczycie CPI w Stanach Zjednoczonych dane liczbowe jeszcze go nie odzwierciedlają – wskazują eksperci Saxo Banku. To, że złoto zatrzymało spadki przy poziomie 1690 USD, nie jest też przypadkowe.

– Okolice 1690–1700 dolarów za uncję to jedna z kluczowych stref wsparcia na rynku złota – wskazuje Michał Stajniak, analityk X-Trade Brokers. – Jest to zniesienie Fibonacciego 61,8 całego wzrostu od marcowego dołka z zeszłego roku do sierpnia, kiedy to wyznaczone zostały nowe historyczne szczyty. Pokonanie tego poziomu przez sprzedających będzie oznaczało zniwelowanie całej presji wzrostowej, która utrzymywała się od tamtego czasu na złocie, i wejście rynku w możliwą mocniejszą fazę spadkową – mówi.

Krótki i długi termin

GG Parkiet

Czy to oznacza, że na rynku złota czekają nas kolejne wstrząsy? Nie można ich wykluczyć. – Stały wzrost rentowności dziesięcioletnich obligacji w kierunku kolejnej kluczowej wartości docelowej na poziomie 2 proc. z obecnego poziomu 1,6 proc. może ponownie wpłynąć na potencjał spadku. Na razie złoto nadal wykazuje trend spadkowy. Potencjalni nabywcy nie spieszą się do otwarcia długich pozycji, dopóki metal ten nie powróci do poziomu 1765 USD, poniżej którego rozpoczęło się ostatnie osłabienie – wskazują analitycy Saxo Banku. Michał Stajniak również mówi o możliwej dalszej przecenie.

– Obserwujemy pewne trudności z dalszymi zwyżkami rentowności w Stanach Zjednoczonych, stąd też ostatnie odbicie na złocie. Rentowności zatrzymały się ponownie nieco powyżej poziomu 1,6 proc. Można się również spodziewać, że najbliższa decyzja Rezerwy Federalnej nie przyniesie niczego nowego ani zapowiedzi jakiegokolwiek konkretnego działania. Jak widać na przykładzie EBC, brakuje już narzędzi w zanadrzu, więc decyzja o niewielkich zmianach w programie QE nie doprowadzi do zmniejszenia presji na dalszy wzrost rentowności. Wobec tego nie jest wykluczone, że złoto zawędruje niżej, nawet w okolice 1600–1630 USD za uncję. Ostatnio takie poziomy notowane były, kiedy w 2019 r. obserwowaliśmy z końcem lata/początkiem jesieni rentowności dziesięcioletnich obligacji USA na poziomie 2 proc. Ten poziom uznałbym za prawdopodobne dno w obecnym cyklu spadkowym na złocie – mówi Stajniak.

Co ciekawe, jeśli mowa jest o dłuższym terminie, to wciąż dominują optymistyczne tony, chociaż optymizm ten nie jest aż tak duży jak jeszcze na początku roku. Przykładem tego jest Goldman Sachs, który obniżył prognozę ceny złota z 2300 do 2000 USD. Optymistą pozostaje też Stajniak.

– W dłuższym terminie w dalszym ciągu utrzymuję tezę o wzroście cen złota, które tak jak cały rynek surowców powinno zyskiwać umiarkowanie w okresie rosnącej inflacji – podkreśla.