Limity na IKE, IKZE, PPK w 2019 roku

Kolejny rok z rzędu wzrosła wysokość rocznych limitów kwot wpłacanych na IKE oraz IKZE ogłaszanych przez Ministra Rodziny, Pracy i Polityki Społecznej w obwieszczeniach Monitora Polskiego.

W 2019 r. na indywidualne konto emerytalne (IKE) można wpłacić w sumie 14 295 zł, a na indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego (IKZE) – 5 718 zł. Osoby, które przystąpią do Pracowniczych Planów Kapitałowych (PPK) będą mogły odkładać nawet do 8 proc. swojego wynagrodzenia.

Ile wyniosą regularne wpłaty na IKE i IKZE?

Roczne limity maksymalnych wpłat na IKE oraz IKZE zgodnie z ustawą z 2004 r. o indywidualnych kontach emerytalnych oraz indywidualnych kontach zabezpieczenia emerytalnego nie mogą przekroczyć odpowiednio: kwoty odpowiadającej trzykrotności przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok (IKE) i 1,2-krotności przeciętnego prognozowanego wynagrodzenia miesięcznego w gospodarce narodowej na dany rok określonego w ustawie budżetowej (IKZE).

Według projektu ustawy budżetowej na rok 2019 z dnia 21 sierpnia 2018 r. prognozowane przeciętne wynagrodzenie brutto w gospodarce narodowej w 2019 roku znów wzrosło i zostało ustalone na kwotę 4 765 zł. W przypadku IKE spowodowało to wzrost łącznej składki o 966 zł, a IKZE o 386,40 zł w stosunku do roku poprzedniego.

Chcąc regularnie odkładać wolne środki na IKE, tak by wykorzystać cały przysyłający nam limit, na konto co miesiąc powinno spływać 1 191 zł. W przypadku IKZE, to kwota rzędu 476,50 zł. Częstotliwość ta może być jednak dowolna i zmniejszona np. do płatności kwartalnej lub rocznej, co automatycznie powiększa wysokość płaconej składki.

Jaka część pensji może trafiać na PPK?

Pracownicy, którzy przystąpią do Pracowniczych Planów Kapitałowych (PPK), tak jak i ich pracodawcy będą mieli do wyboru składki różnej wysokości. Obowiązkiem obu stron będzie ich regularne odprowadzanie na dedykowane pracownikowi konto.

Minimalna miesięczna składka jaką odprowadzić będzie mógł pracownik wynosić będzie 2 proc. oskładkowanej części pensji. W przypadku pracodawcy będzie to zaś 1,5 proc. wynagrodzenia stanowiącego podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie emerytalne i rentowe. W obu przypadkach maksymalna składka wyniesie 4 proc. Suma miesięcznych wpłat do PPK wynieść więc może od 3,5 proc. do 8 proc. wynagrodzenia.

Mniej zarabiające osoby, których pensja wynosi 120 proc. minimalnego wynagrodzenia lub mniej, będą mogły obniżyć wysokość składki na PPK do 0,5 proc. oskładkowanej części pensji.

Czym jest IKE, IKZE oraz PPK?

Indywidualne konto emerytalne i indywidualne konto zabezpieczenia emerytalnego należą do dobrowolnych form ubezpieczenia społecznego. Inaczej jest z PPK. Od 1 lipca 2019 r. wszyscy pełnoletni pracownicy (w szczególności zatrudnieni w ramach umów cywilnoprawnych, członkowie rad nadzorczych i osoby odkładające składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe) od 18. do 54. roku życia włącznie zostaną automatycznie zapisani do Pracowniczych Planów Kapitałowych, które tworzone są w celu systematycznego gromadzenia oszczędności przez pracowników z przeznaczeniem na wypłatę pieniędzy po osiągnięciu przez nich 60. roku życia.

Wszystkie trzy formy oszczędzania zaliczane są do tzw. III filaru emerytalnego, pozwalającego na  dodatkowe kumulowanie środków na przyszłą emeryturę.

Korzyści finansowe

Osoby, które deponują środki na IKE, mogą liczyć na brak opodatkowania zysków kapitałowych tzw. podatkiem Belki w wysokości 19 proc. i dodatkowo zwolnione są z podatku przy wypłacie środków.

W przypadku IKZE wpłacone kwoty pomniejszają dochody do opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych (PIT), dzięki czemu można liczyć na zwrot podatku z Fiskusa. Ponadto, zyski z IKZE, podobnie jak z IKE, nie podlegają podatkowi Belki. Przy wypłacie środków po ukończeniu przez daną osobę 65. roku życia trzeba się jednak liczyć z 10 proc. podatkiem liczonym od wypłaconej kwoty.

Pieniądze z PPK będzie można podjąć dopiero po ukończeniu 60. roku życia w kwocie nieprzekraczającej 25 proc. zgromadzonych środków. Wypłatę pozostałej części oszczędności będzie trzeba rozłożyć na okres minimum 10 lat. W przypadku poważnego zachorowania pracownika lub jego bliskich, można skorzystać z wcześniejszej wypłaty środków. Wypłata ta będzie bezzwrotna. Zupełnie inaczej będzie w przypadku pobrania pieniędzy z PPK na wkład własny. Podjęte środki trzeba będzie zwrócić w ciągu 15 lat.