Ostrożnie z obligacjami indeksowanymi inflacją

Inflacja – i ta obliczana administracyjnie, i ta obserwowana na co dzień w sklepach, na placach budowlanych, na rynku pracy i w zakładach fryzjerskich – stała się jednym z głównych tematów rozmów towarzyskich i rozważań ekonomistów. Na rynku akcji, tak nagły wzrost zainteresowania tematem ze strony mediów, polityków i domorosłych inwestorów oznacza zwykle przesilenie i rychłą zmianę trendu. Z inflacją niekoniecznie musi być podobnie, bo im więcej o inflacji się mówi, tym bardziej wzrost cen utrwala się w świadomości konsumentów i staje się samosprawdzającą przepowiednią. Mimo to w kolejnej projekcji inflacyjnej NBP znów przedstawia scenariusz, w którym przyszła inflacja jest zarazem i wyższa niż w poprzedniej projekcji sprzed zaledwie kilku miesięcy, i niższa niż obecnie. Mówiąc krótko – analitycy prezentują urzędowy optymizm. Tym razem jednak mogą mieć rację – ceny paliw i energii zawędrowały na tyle wysoko, że wpływają już na zmniejszenie popytu (Europa „odpala" elektrownie węglowe, skoro gaz jest rekordowo drogi), a wzrost wydatków podstawowych (utrzymanie mieszkania, żywność) oznacza mniejszy popyt na inne dobra czy usługi, a więc stabilizację ich cen.

Prawie pewne jest, że inflacja przekroczy 7 proc. na początku przyszłego roku, kiedy w górę pójdą rachunki za prąd i gaz. Być może będzie to ponad 8 proc., jak spodziewa się część ekonomistów. I cieszyć się może z tego tylko jedna grupa ludzi – tych, którzy w odpowiednim czasie kupili obligacje oszczędnościowe Skarbu Państwa indeksowane inflacją. Te najlepiej oprocentowane (dwunastolatki dostępne dla beneficjentów programu 500+) przy 8-proc. inflacji będą miały 10 proc. odsetek (lub więcej), ale nawet najsłabsze oprocentowane czterolatek będzie zbliżone do 9 proc. Takie liczby rozpalają wyobraźnię i mogą napędzać kolejnych kupujących. Czy rzeczywiście warto nadal stawiać na obligacje antyinflacyjne?