Tylko 149 zł za rok czytania.
Zyskaj pełen dostęp do analiz, raportów i komentarzy na Parkiet.com
Część 1: Z programowaniem jest jak z tworzeniem przepisu na ciasto. Trzeba podać składniki i dokładne instrukcje ich wykorzystania. Jak tworzyć taki przepis w języku MQL?
Każdy program, bez względu na to, do czego służy, musi przechowywać rozmaite informacje, czyli dane.
Prezentujemy przykładowe okno Meta Editora, w którym zadeklarowano dziewięć zmiennych (sześć typu int, jedną typu double i dwie typu bool). Aby sprawdzić, czy deklaracje zostały wykonane poprawnie, należy na górze okna wcisnąć przycisk kompilacji. Na dole pojawi się wówczas raport o błędach lub ich braku. W tym przykładzie mamy jeden błąd – w linii 18. i kolumnie 11. Po prawej stronie ekranu mamy okno pomocy, w którym wyjaśnione jest znaczenie zmiennej typu bool. Aby uzyskać taką podpowiedź, trzeba użyć klawisza F1.
W tym celu tworzy się zmienną, czyli coś w rodzaju szufladki o określonej wielkości pamięci, w której owe dane są umieszczane. W przypadku narzędzi inwestycyjnych mogą to być dane dotyczące na przykład odległości zlecenia stop loss od ceny otwarcia pozycji. Aby budowany przez nas program przechował te dane w pamięci, musimy mu podać dwie kluczowe kwestie. Po pierwsze, nazwę (tzw. identyfikator) owej szufladki (zmiennej), a po drugie, rodzaj przechowywanych informacji, czyli typ danych (na przykład liczba całkowita). Trzymając się przykładu z poziomem stop lossa, moglibyśmy nadać zmiennej nazwę (identyfikator) SL albo stop_loss, albo zlecenie_obronne. Mamy tu spore pole do popisu, ale musimy trzymać się pewnych ograniczeń wynikających ze specyfiki języka programowania. Nazwy zmiennych nie mogą zawierać polskich znaków ani spacji (zamiast odstępu używa się podkreślenia). Dozwolone znaki to: (a..z), (A...Z), podkreślenie ( _ ) i cyfry (0...9). Tutaj należy pamiętać, że zmienne o nazwach ABC i abc to dwa zupełnie różne byty. Co istotne – nazwa zmiennej nie może się zaczynać od liczby, a jej długość nie może przekraczać 31 znaków. Ponadto nie można korzystać z słów zastrzeżonych, które są identyfikatorami wbudowanymi już w MQL i mają przypisaną ściśle określoną funkcję (na przykład operator warunkowy „if").
Pozostało jeszcze 82% artykułu
