W ciągu swej kariery polityka dwukrotnie kierował resortem finansów, dwukrotnie też był wiceszefem rządu – w ekipie Włodzimierza Cimoszewicza i Leszka Millera, a raz dzierżył tekę premiera. Zasłynął wprowadzeniem w 2001 r. podatku od dochodów kapitałowych, który przyjął się jako „podatek Belki”. Dał się poznać jako zwolennik polityki twardego pieniądza i zrównoważonego budżetu. Politycy i ekonomiści pamiętają mu też wystąpienie, w którym apelował, aby Rada Polityki Pieniężnej nie zamykała się w wieży z kości słoniowej. Zaraz potem sejm chciał przyjąć uchwałę zmuszającą radę do obniżenia stóp procentowych.
Belka był także doradcą ekonomicznym prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego. Był też konsultantem Banku Światowego, pełnił funkcję szefa koalicyjnej Rady Koordynacji Międzynarodowej w Iraku, a w tymczasowych władzach koalicyjnych w Iraku odpowiadał za reformę walutową, stworzenie nowego systemu bankowego i nadzór nad gospodarką. 27 grudnia 2005 r. został mianowany na stanowisko sekretarza wykonawczego Komisji Gospodarczej ONZ ds. Europy, a w styczniu 2009 r. został dyrektorem Departamentu Europejskiego Międzynarodowego Funduszu Walutowego.
