Równocześnie jednak IGTE postuluje powołanie zespołu ekspertów, który wypracuje kompromisowe rozwiązanie zmian w systemie emerytalnym. „Punktem wyjścia do prac zespołu powinny być rekomendacje Europejskiego Kongresu Finansowego dotyczące reformy kapitałowego systemu ubezpieczeń społecznych, które w naszej ocenie zawierają taki właśnie kompromis" – napisano w opublikowanym wczoraj stanowisku IGTE.
Przede wszystkim należy zreformować cały system emerytalny w sposób, który zwiększy bezpieczeństwo finansów publicznych. Można tego dokonać m.in. poprzez zmianę zasad waloryzacji emerytur (uzależnienie jej od cyklu koniunkturalnego), dostosowanie wieku przechodzenia na emeryturę do wydłużania się oczekiwanego okresu trwania życia, nieopodatkowanie wypłat z III filaru.
Zmiany instytucjonalne powinny zmierzać do obniżenia kosztów funkcjonowania ZUS, KRUS, OFE i elementów III filaru. Jak tego dokonać? Koszty ZUS można znacznie zmniejszyć, przekazując urzędom skarbowym zadanie zbierania składek. ZUS zajmowałby się jedynie wypłatą świadczeń. Reforma OFE powinna zmierzać do pełniejszego otwarcia rynku oraz umożliwienia znacznie większej dywersyfikacji portfela funduszy. Zmniejszenie zakresu regulacji oraz wzrost konkurencji na rynku OFE powinien doprowadzić do dalszego obniżenia kosztów ich funkcjonowania.
Ponadto, należy podjąć działania zmierzające do zaliczenia OFE do sektora finansów publicznych co najmniej w części obligacyjnej ich portfela, co rozwiązałoby problem nadmiernego zadłużenia państwa. Obligacje OFE nie byłyby bowiem ukazywane w statystykach długu publicznego, podobnie jak np. obligacje zarządzane przez fundusz rezerwy demograficznej.
Można to zrobić w następujący sposób – wyodrębniając subfundusz obligacji skarbowych z aktywów OFE i następnie przekazując własność aktywów subfunduszu obligacyjnego z OFE do ZUS, jednocześnie pozostawiając OFE zarządzanie tymi aktywami.
