Strategiczny błąd Fedu?

Jak doszło do sytuacji, która może przysporzyć problemów Rezerwie Federalnej.

Publikacja: 14.05.2024 06:00

Damian Rosiński, makler, Dom Maklerski AFS

Damian Rosiński, makler, Dom Maklerski AFS

Foto: parkiet.tv

W ciągu ostatnich czterech, pięciu miesięcy Fed popełnił kilka zasadniczych błędów komunikacyjnych, które doprowadziły do obecnej, bardzo trudnej dla banku centralnego sytuacji. Musi on ponownie konfrontować się z koniecznością walki z wysoką inflacją, być może ponownie podnosząc stopy proc., zamiast rozważać – jak zapowiadał – kiedy i jak najlepiej zacząć je obniżać.

Głównym błędem było, moim zdaniem, grudniowe posiedzenie, na którym ogłoszono nieformalnie zwycięstwo w walce z inflacją. Miało ono miejsce w momencie, gdy wskaźnik CPI spadł z 3,7 proc. r./r. we wrześniu do 3,1 proc. w listopadzie. Spodziewano się powszechnie, że inflacja będzie dalej stopniowo zmierzała w kierunku 2 proc. Fed zadeklarował koniec cyklu podwyżek stóp proc. i zapowiedział trzy obniżki na 2024 r. Było to o tyle zaskakujące, że jeszcze dwa tygodnie wcześniej prezes Powell przestrzegał przed zbyt szybkim obniżaniem stóp.

W reakcji na ten komunikat na rynkach momentalnie doszło do obniżenia rynkowych stóp proc. Miało miejsce najmocniejsze, dwumięsieczne złagodzenie warunków finansowych (dostępnej płynności) w historii. Polityka pieniężna w USA stała się w praktyce łagodniejsza niż była przed podwyżkami stóp w 2022 r.! Skutkowało to wzrostem apetytu na ryzyko, w tym m.in. znaczącymi wzrostami cen akcji. Rentowność obligacji skarbowych USA pogłębiła spadki (dziesięciolatki poniżej 4 proc.), a kurs EUR/USD pod koniec roku przekroczył na chwilę poziom 1,10 (niewidziany wcześniej od lata). Dziś nie ma już po tym śladu. Obligacje są słabsze (w cenach), dolar mocniejszy, a Amerykanie płacą cenę za tę pomyłkę z wyższą inflacją. Rynki są w konsternacji.

Zamiast oczekiwania na obniżki stóp (rynki zachowywały się zimą tak, jakby one już faktycznie mały miejsce), których miało być nawet cztery po 25 pkt baz. w tym roku, spodziewać się dziś można co najwyżej jednej. I to dopiero jesienią. Długofalowo nastawieni gracze liczą się z tym, że obniżek może w tym roku nie być w ogóle. Nie wykluczają scenariusza, że Fed będzie zmuszony wznowić cykl zacieśniania polityki pieniężnej (choć ze względów politycznych raczej nie przed wyborami prezydenckimi).

Dziś wiadomo, że deklaracja zwycięstwa nad inflacją była zdecydowanie przedwczesna. Inflacja jest znów niemal tam, gdzie była we wrześniu ubiegłego roku. Ani razu nie znalazła się poniżej 3 proc. Przy średnim, miesięcznym wzroście cen o 0,3 proc., na koniec roku CPI znajdzie się przy 4 proc. Przy wzroście o 0,4 proc. m./m., blisko 5 proc. r./r. Jedynie w optymistycznym scenariuszu, gdy ceny będą z miesiąc na miesiąca rosnąć przeciętnie w tempie 0,1 proc., w grudniu CPI osiągnie cel Fedu, tj. 2 proc. Przy rosnących cenach paliw jest to jednak nieosiągalne.

Ponieważ wszystko wskazuje na to, że polityka pieniężna w USA jest dziś zbyt luźna, by przywrócić inflację do celu, a jednocześnie, jak wspomniałem, względy polityczne mogą powstrzymywać bank centralny przed decyzją o wznowieniu podwyżek stóp proc., scenariusz kontynuacji wyprzedaży obligacji jest dziś, w mojej ocenie, bardzo realny. Rentowność dziesiecioletnich obligacji przekroczyła ponownie poziom 4,5 proc. Szczyty z października to okolice 5 proc. Sądzę, że dopóki bariera ta nie zostanie przebita, większość uczestników rynku wciąż łudzić się będzie, że inflacja – może wolniej, ale jednak – powróci do 2 proc. Wystarczy tylko dać obecnym stopom działać odpowiednio dłużej. Uważam, że nie jest to właściwe podejście i wkrótce rynki zmierzą się z rentownościami długoterminowych papierów USA (także 30-letnich) rzędu 5,5–6 proc.

Alternatywnie, inflacja spadnie „siłami natury”, tj. zostanie zepchnięta w dół załamaniem popytu. W tej wersji gospodarka USA wchodzi w recesję, a Fed rzeczywiście zaczyna obniżać stopy, ale nie w tempie jednego cięcia o 25 pkt baz. na kwartał, ale 75–100 pkt baz. na posiedzenie, w tym być może na zwoływanych w trybie nadzwyczajnym. Na razie się na to nie zanosi. Ale zwykle jest tak, że kryzysy przychodzą niespodziewanie. Wszak odwrócona krzywa rentowności – w przeszłości świetnie zapowiadająca recesję w USA – jest już odwrócona 21 miesięcy. Historycznie najdłużej trwało to 27 miesięcy.

Felietony
Kurs EUR/PLN na dłużej powinien pozostać w przedziale 4,25–4,40
https://track.adform.net/adfserve/?bn=77855207;1x1inv=1;srctype=3;gdpr=${gdpr};gdpr_consent=${gdpr_consent_50};ord=[timestamp]
Felietony
A jednak może się kręcić. I to jak!
Felietony
Co i kiedy zmienia się w rozporządzeniu MAR?
Felietony
Dolar na fali, złoty w defensywie
Materiał Promocyjny
Cyfrowe narzędzia to podstawa działań przedsiębiorstwa, które chce być konkurencyjne
Felietony
Przyszłość płatności bankowych w Polsce
Felietony
Gladiatorzy nowych kierunków