Warto szukać formacji bazy na wykresach

Kiepskie nastroje panujące na warszawskiej giełdzie od kilku miesięcy sprawiły, że na wielu wykresach można powoli poszukiwać formacji odwrócenia niekorzystnego trendu.

Jedną z takich formacji, uznawanych za wiarygodne, jest tzw. baza, zwana też spodkiem. W jaki sposób zidentyfikować ją na wykresie?

Formacja bazy powstaje zazwyczaj po długotrwałej zniżce i budowana jest w wyniku utrzymującej się na rynku równowagi popytu i podaży. Kurs porusza się horyzontalnie, a zakres wahań i towarzyszący mu wolumen są niewielkie. Czasem zmienność jest na tak niskim poziomie, że bazę nazywa się formacją linii. Co takie zachowanie mówi nam o rynku? Siły popytu i podaży równoważą się, ponieważ ani kupujący, ani sprzedający nie mają przesłanek, by dokonywać większych zakupów lub wystawiać swoje akcje na sprzedaż. W japońskim podręczniku do analizy technicznej przeczytalibyśmy, że byki i niedźwiedzie dysponują podobną, niewielką mocą i żadna ze stron nie jest w stanie przeforsować swojego stanowiska. Na rynku trwają przepychanki, ale wynik cały czas jest remisowy.

Całkowite ukształtowanie formacji bazy kończy się wybiciem kursu ponad górną granicę wąskiej konsolidacji. Wybicie potwierdza podwyższony wolumen, który świadczy o przypływie nowych sił na rynek. Jest to silny sygnał kupna, która zapowiada trend wzrostowy. Zdarza się oczywiście, że baza powstaje na wysokich poziomach cenowych i kurs wybija się dołem, zwiastując nadchodzące spadki. Jest to jednak przypadek rzadko spotykany.

Jak każda formacja, także baza ma słabe strony. Największym mankamentem jest to, że pojawia się ona bardzo rzadko. Najtrudniej spotkać ją na wykresach bardziej płynnych i aktywnie handlowanych akcji, które cechują silne krótkoterminowe trendy. Rzadko spotykany układ cenowy daje jednak większy potencjał do zarobku. Formacja bazy powstaje długo, od kilku tygodni do nawet kilku miesięcy, więc czujny inwestor ma szansę podłączyć się do trwającej konsolidacji i czekać na nadchodzące wybicie. Cierpliwość zostaje tu zazwyczaj bardzo sowicie wynagrodzona, ponieważ po przebiciu górnej granicy wahań kurs bardzo gwałtownie zdobywa nowe szczyty. Warto pamiętać o stop lossie, który powinien się znaleźć poniżej poziomu wybicia.

Uczestnicy Szkolnej Internetowej Gry Giełdowej mogą wysyłać pytania na adres [email protected]

Opinia eksperta Fundacji im. Lesława A. Pagi: Michał Wołangiewicz

Czy filmowy Gordon Gekko miał rację?

Z ankiety przeprowadzonej na początku roku przez TNS wynika, że tylko 74 proc. Polaków zgadza się ze stwierdzeniem, że dzięki płaconym przez przedsiębiorców podatkom rząd ma fundusze na służbę zdrowia, szkolnictwo, inwestycje drogowe itp. Niestety, część społeczeństwa nadal tego nie rozumie. Nie wie, czym jest nie tylko „niewidzialna ręka", ale także będący jej naturalnym środowiskiem wolny rynek. Wini go jednak za wszelkie ekonomiczne klęski oraz niskie zarobki. Ludzi, którzy odnieśli sukces w biznesie, uważa zaś przeważnie za nieuczciwych. 62 proc. badanych twierdzi na przykład, że przedsiębiorcy starają się oszukać system, żeby płacić niższe podatki. A czy w zamożności jest coś złego? W gospodarce rynkowej nikt nie ubożeje dlatego, że niektórzy są bogaci. Bogactwo bogatych nie jest przyczyną biedy. Wręcz przeciwnie. Mechanizm rynkowy, który czyni niektórych bogatymi, pozostaje wynikiem działania zaspokajającego potrzeby innych. W dodatku daje przykład i stanowi asumpt do rozwoju. Skutek społeczny wysokich zarobków jest taki, że wielu ludzi bardzo ciężko pracuje, bo widzi szansę dla siebie. Poza tym, jeśli bogaty wydaje swoje pieniądze, ludzie mogą zarobić i nie potrzebują mieszkań socjalnych. Chciwość nie rozwiąże oczywiście wszystkich problemów ludzkości, ale jest z pewnością – jak stwierdził Gordon Gekko – dobra (i zarazem społecznie odpowiedzialna).