Jak podał we wtorek GUS, produkcja sprzedana przemysłu była w styczniu realnie (tzn. w cenach stałych) o 1,6 proc. wyższa niż przed rokiem. To wynik wyraźnie lepszy niż w grudniu, gdy produkcja zmalała o 3,5 proc. rok do roku (nieco mniej niż wskazywał pierwszy szacunek GUS sprzed miesiąca), ale gorszy niż oczekiwała większość ekonomistów. Uczestnicy comiesięcznej ankiety „Parkietu” przeciętnie szacowali, że produkcja odbiła się o 3,1 proc. rok do roku. Przemawiał za tym m.in. korzystny układ kalendarza: styczeń w br. liczył tyle samo dni roboczych co przed rokiem, podczas gdy grudzień ub.r. miał aż o dwa takie dni mniej niż w 2022 r.
W porównaniu do grudnia produkcja oczyszczona z wpływu czynników sezonowych zmalała o 0,2 proc. Po skoku o 2,9 proc. w grudniu (to dane sprzed rewizji) taki wynik nie jest jednoznacznie rozczarowujący. Negatywny wydźwięk styczniowych danych z przemysłu łagodzi również to, że były pod dużym wpływem wahliwych wyników energetyki. Produkcja w sektorze „wytwarzanie i zaopatrywanie w energię elektryczną, gaz, parę wodną i gorącą wodę” wzrosła w styczniu o zaledwie 1,5 proc. rok do roku po zwyżce o 12,4 proc. w grudniu. W samym przetwórstwie przemysłowym produkcja wzrosła o 1,6 proc. rok do roku po zniżce o 5,3 proc. miesiąc wcześniej.
To sugeruje, że w tej części przemysłu, która jest najbardziej wrażliwa na wahania popytu, trwa bardzo łagodne ożywienie, ograniczane m.in. przez słabość przemysłu w Niemczech. Ekonomiści liczą na to, że sektorowi na nogi pozwoli wkrótce stanąć odbicie popytu konsumpcyjnego w Polsce.