Według danych Standard & Poor’s od końca ubiegłego roku już około 250 firm na świecie, które wyemitowały papiery korporacyjne, ogłosiło niewypłacalność. W tym samym czasie 2008 r. takich przypadków było 87, w punkcie kulminacyjnym poprzedniej recesji, który przypadł na 2001 r., ta liczba wyniosła 229. Na tegoroczny bilans w największym stopniu składają się amerykańskie firmy (ponad 180 przypadków niewypłacalności). Na drugim miejscu są firmy z rynków wschodzących (ok. 35 przypadków), a dopiero za nimi przedsiębiorstwa europejskie (ok. 20 przypadków).
W kontekście dubajskich kłopotów warto więc raczej stawiać pytanie, czy spowodują one, że inwestorzy na rynkach akcji "przejrzą na oczy" choćby częściowo, a nie doszukiwać się w nich przełomowego wydarzenia. Smaku przy tym dodaje fakt, że problemy pojawiały się w sytuacji, gdy na amerykańskim rynku odsetek niedźwiedzi spadł do najniższego poziomu od pięciu lat. Ankieta Investors Intelligence, opierająca się na nastawieniu autorów najpopularniejszych newsletterów inwestycyjnych, wykazała, że jest ich jedynie 17,6 proc. Przewaga optymistów nad pesymistami jest największa od około dwóch lat. To pokazuje, że rynki są coraz słabiej przygotowane na złe wiadomości.
Zniżki indeksów w reakcji na informacje z Dubaju nie przybrały takiej skali, by można było mówić o średnioterminowych rozstrzygnięciach. Co więcej, reguły działające od początku tegorocznego ruchu w górę znów się sprawdziły. W naszym przypadku chodzi o aktywność kupujących po spadku WIG w okolice trzymiesięcznej średniej. Nie uchroniło to jednak przed pojawieniem się wyraźnego sygnału sprzedaży, jakim jest przełamanie przez tygodniowy MACD linii sygnalnej.
Tym uważniej warto wypatrywać innych technicznych potwierdzeń słabnięcia rynku (na przykład przecięcia przez WIG trzymiesięcznej średniej, spadku dziennego MACD poniżej poziomu równowagi, opuszczenia przez tygodniowy Stochastic strefy wykupienia czy zejścia WIG poniżej ok. 37,3 tys. pkt, co oznaczałoby, że mamy do czynienia z największymi zniżkami w czasie trwającej od lutego fali wzrostowej).
Można założyć, że piątkowa dość spokojna reakcja amerykańskich inwestorów nie do końca jest miarodajna ze względu na ich niską aktywność. Ziarno niepewności na rynkach zostało jednak zasiane. Pojawił się ewidentny dowód na to, że globalna gospodarka wciąż jest podatna na konsekwencje ostatniego załamania gospodarczego. Poprawa sytuacji na rynkach finansowych oraz determinacja rządów w zwalczaniu skutków kryzysu nie wystarczają do tego, by wyeliminować wszelkie dalsze zagrożenia.
