Krajowe TFI mają co nadrabiać w zakresie polityki informacyjnej

Informacje przekazywane w kartach funduszy przez część TFI są zbyt ubogie. Fundusze zagraniczne są pod tym względem bardziej transparentne.

Karta funduszu to jeden z cyklicznie publikowanych przez TFI dokumentów przypisanych do poszczególnych funduszy, w którym inwestor powinien znaleźć podstawowe informacje na jego temat.

Zmiana podejścia

Karty te aktualizowane są zwykle co miesiąc i mogą zawierać informacje o wynikach funduszu w różnych okresach, realizowanej strategii, opłatach, głównych pozycjach czy strukturze branżowej. Dla inwestorów może być więc pierwszym źródłem informacji o funduszu. Analizując karty funduszy krajowych TFI, można jednak dojść do wniosku, że polityka informacyjna powierników jest różna. Widać też istotne różnice w zestawieniu z kartami zagranicznych funduszy na korzyść tych drugich.

– Na krajowym rynku funduszy historycznie panowało podejście zakładające udostępnianie informacji jedynie wymaganych prawem. W ostatnich latach obserwujemy jednakże zmianę tego podejścia, co wymusiły zmiany w dystrybucji i potrzeba wyjścia do klienta – zauważa Szymon Nowak, analityk BM BNP Paribas. Jak wskazuje, teraz kilka dużych TFI publikuje nawet pełne składy portfeli częściej niż tylko w sprawozdaniach finansowych. – To otwiera drogę do publikacji także większej liczby metryk w ramach kart funduszy, które to powinny stanowić dla inwestorów pierwsze źródło informacji – przekonuje Nowak. Jego zdaniem jest jednak jeszcze wiele do nadrobienia względem zagranicznych TFI. – Otwierając kartę zagranicznego funduszu, w większości przypadków inwestor nie tylko dowie się o historycznych stopach zwrotu, lecz również pozna najważniejsze metryki statystyczne dotyczące zmienności i ryzyka, największe pozycje w portfelu, podział sektorowy portfela, podział geograficzny, walutowy, przeważanie czy niedoważanie danych sektorów i regionów względem benchmarku, a w wypadku funduszy dłużnych podział także względem ratingów inwestycyjnych, okresu zapadalności, jak również dodatkowych parametrów funduszu dłużnego – wymienia Nowak. Zdaniem ekspertów w Polsce powinniśmy dążyć do podobnej przejrzystości, bo to buduje zaufanie wśród inwestorów. Jednak część TFI pozostaje wstrzemięźliwa i unika publikacji kart funduszy o szerszym zakresie, stojąc na stanowisku, że inwestorzy nie skorzystają z tej wiedzy i że jest to nieprzydatne.

GG Parkiet

Dość wąskie karty funduszy prezentują np. Quercus TFI czy Rockbridge TFI. – Współpracujemy z wieloma dystrybutorami i nigdy od nich nie słyszeliśmy, że nasze materiały są zbyt skromne, również w stosunku do funduszy luksemburskich – zapewnia Sebastian Buczek, prezes Quercusa TFI.

Krzysztof Mazurek, prezes Rockbridge TFI, przyznaje z kolei, że rzeczywiście obecnie karty funduszy Rockbridge TFI mają dosyć okrojone informacje. – Jednak w związku ze zmianą strategii dystrybucji Rockbridge TFI w kierunku sprzedaży własnej oraz kanałów zdalnych planujemy te informacje wzbogacić w taki sposób, aby klient mógł z tych kart dowiedzieć się jak najwięcej o składzie portfela i realizowanej strategii inwestycyjnej. Zależy nam, aby w pełni transparentnie pokazywać, co i jak robimy w naszych funduszach, dając tym samym klientom pełen komfort informacyjny – zapowiada Mazurek.

Korzyści dla klientów

Według ekspertów warto apelować do TFI o to, żeby nieco rozbudowywały swoje karty na wzór funduszy zagranicznych. – Wydaje się, że taka oczywista rzecz jak TOP 10 pozycji w portfelu powinna stać się standardem, a niestety wciąż jest rzadkością – komentuje Jędrzej Janiak, analityk F-Trust. – Alokacja aktywów pod względem geograficznym oraz sektorowym również powie czytelnikowi o wiele więcej niż tylko krótki opis polityki inwestycyjnej – dodaje Janiak. Jak zauważa, bardzo często też zawarte w karcie opisy polityki inwestycyjnej czy ryzyk związanych z inwestycją przepisane są prosto z prospektu, a przecież można by nieco je rozbudować i opisać nieco jaśniej i tym samym prościej w odbiorze.

Podobne zdanie ma Nowak. – Minimum, które powinno znaleźć się w karcie poza naturalnie kwestiami dotyczącymi strategii, celów, opłat, benchmarku, jak i historycznych stóp zwrotu, to największe 10 pozycji, podział portfela pod względem sektorowym, geograficznym oraz walutowym – mówi. Pozwoli to nawet początkującemu inwestorowi uzyskać pogląd na strategię funduszu i uzyskać odpowiedź, czy dany fundusz inwestuje w sektorach i na rynkach, którymi inwestor jest zainteresowany. Zwraca też uwagę, że w Polsce istnieje duże grono funduszy posiadających jako benchmark jeden z polskich indeksów, a inwestują znaczącą część portfela za granicą. – Pokazanie struktury geograficznej od razu to uwidacznia – zauważa Nowak.