BGK szacuje koszty zmian w energetyce

Wraz z nowymi regulacjami dla banków trzeba zacząć szukać pieniędzy na finansowanie transformacji branży energetycznej.

93 miliardów euro – zgodnie z szacunkami Banku Gospodarstwa Krajowego takiej kwoty potrzebujemy na transformację polskiej energetyki w horyzoncie 2040 roku.

Fundusz Trójmorza?

Jak przewiduje Radosław Kwiecień, członek zarządu BGK, koszty te zostaną sfinansowane w 40 proc. z kapitału, a w 60 proc. – z długu. – To naprawdę trudny moment, bo zmiana regulacji na rynku bankowym powoduje, że bankom coraz trudniej pozyskać świeży kapitał – ocenia Kwiecień. – Dlatego trzeba też korzystać z innych źródeł, przede wszystkim z rynku kapitałowego. Przykładem może być Fundusz Trójmorza, którego elementem jest finansowanie transformacji energetycznej – wskazywał.

Przykład o tyle niereprezentatywny, że Fundusz może docelowo dysponować funduszami rzędu 3–5 mld euro – ale na wszystkie państwa regionu. Nawet gdyby wszystkie te środki zostały przeznaczone na inwestycje w Polsce, byłaby to kropla w morzu potrzeb.

Dlatego też Kwiecień chce rozwoju mniejszych, lokalnych inwestycji w OZE. Tu przykładem mogą być produkty BGK, jak Gwarancje Biznesmax (bezpłatne zabezpieczenie spłaty kredytu zaciągniętego w banku komercyjnym, m.in. na projekty z efektem ekologicznym, dla prywatnych inwestorów). Taką rolę mogłyby pełnić też lokalne programy rozwoju OZE, związane choćby z energetyką wiatrową, słoneczną czy wodną.

Kakofonia szacunków

Szacunki BGK w przybliżeniu odpowiadają kwotom, jakimi operuje również minister energii Krzysztof Tchórzewski.

– W naszym sektorze sumaryczne koszty transformacji rozłożone na lata to w okolicach 300 do 400 mld zł, natomiast cała gospodarka to 700–900 mld euro – szacował szef resortu podczas Kongresu Nowego Przemysłu na początku października. Co ciekawe, wkrótce, mówiąc o „osiągnięciu przez Polskę neutralności" (czyli zeroemisyjności gospodarki – przyp. red.), padła kwota rzędu 500 mld euro. – A są szacunki mówiące nawet o 700 mld euro – dorzucał Tchórzewski.

Z kolei jeszcze w czerwcu wiceminister energii Tomasz Dąbrowski w tym kontekście doliczał się 900 mld euro kosztów całego procesu. – Tymczasem w Brukseli proponowano nam 5 mld – dorzucał.

Do tej kakofonii można by dorzucić choćby koszty transformacji sektora energetycznego szacowane przez Polski Komitet Energii Elektrycznej (215 mld euro) czy kwotę rzekomych oszczędności, jakie mogłoby Polsce przynieść wcześniejsze niż w rządowych strategiach odejście od węgla (w sumie 64 mld euro) w modelach przygotowywanych przez firmę analityczną Enervis.

Ważna metodologia

– Wszystko zależy od tego, jaką metodologię stosujemy – kwituje w rozmowie z „Parkietem" prof. Władysław Mielczarski z Politechniki Łódzkiej. – Z naszych, dosyć precyzyjnych wyliczeń wynika, że całkowity koszt transformacji energetyki sięga 1,1 bln złotych (w przybliżeniu 256 mld euro – przyp. red.), na co składają się przede wszystkim koszty wytwórcze oraz rozwój sieci – wymienia badacz.

Ale i on wskazuje, że w kalkulacjach wzięto pod uwagę głównie nakłady na nowe inwestycje oraz koszty likwidacji starych. Badacze uznali za pewnik, że w Polsce raczej nie powstaną elektrownie jądrowe, skala projektów farm wiatrowych offshore będzie mniejsza niż rządowe szacunki, a zamiast OZE będą musiały powstawać kolejne elektrownie węglowe, żeby „zbilansować system", który po prostu nie może się opierać na OZE.

Wytłumaczenie tego chaosu jest dosyć proste: każdy liczący opiera się na własnych przewidywaniach przyszłości. Tymczasem każda decyzja rządu czy inwestorów wiąże się z potencjalnymi kosztami i oszczędnościami. Wystarczy realne uruchomienie elektrowni jądrowej czy pojawienie się nowej technologii magazynowania energii, by „przewrócić stolik" i doprowadzić do ponownego przetasowania w rubrykach Excela.