Niestraszna perspektywa frankowych kosztów

Skłonność frankowiczów do ugód może nie być zbyt wysoka, a sprawy sądowe nadal mogą być kosztowne dla sektora. Mimo to kursy banków rosną.

Wprawdzie środa stała pod znakiem lekkiej korekty, ale dwie poprzednie sesje przyniosły aż 10-proc. wzrost notowań indeksu WIG-banki. Liderami wzrostu były mocno obciążone frankami mBank i Millennium, które zyskały w tym czasie odpowiednio 20 i 18,5 proc.

Ugoda czy spór sądowy?

Zdaniem ekspertów trudno wskazać przyczynę ostatniego wzrostu notowań polskich banków. Przyczynić się do tego mogła choćby niezbyt duża płynność akcji części z nich. Inne powody? – Ostatnio w górę o około 30 pkt baz. poszły stawki kontraktów FRA, co sugeruje, że rynek oczekuje podwyżek stóp procentowych, choć sam uważam, że to w najbliższym czasie mało prawdopodobne – mówi Kamil Stolarski, analityk Santander BM.

Być może inwestorzy zakładają też pozytywny scenariusz frankowy, czyli sukces programu ugód. – Choć drożały nie tylko tzw. banki frankowe, to zastanawiający jest wzrost notowań właśnie banków obciążonych hipotekami w CHF, szczególnie tuż przed kluczową dla nich uchwałą Sądu Najwyższego planowaną na 25 marca. Zakładam, że będzie ona dla sektora w najlepszym razie neutralna. Ważne będą odpowiedzi na pytania o wynagrodzenie za korzystanie z kapitału i o przedawnienie. Pozostaję negatywnie nastawiony do tego typu kredytodawców. W scenariuszu unieważnienia umów i braku wynagrodzenia dla banków za korzystanie z kapitału koszt dla sektora może sięgać nawet 100 mld zł – mówi Stolarski.

GG Parkiet

Andrzej Powierża, analityk DM Citi Handlowego, negatywnie z punktu widzenia banków odbiera to, że na liście pytań do SN znalazło się pytanie o wynagrodzenie za korzystanie z kapitału. – Wyjaśnienie tej sprawy – a obawiam się, że będzie niekorzystne dla banków – spowoduje, że klientom łatwiej będzie podjąć decyzję o pójściu do sądu, bo będą mieli prawie pewność, że skończy się to dla nich pozytywnym wyrokiem. Wtedy koszty sektora mogą sięgnąć ponad 70 mld zł, a nie 30–40 mld zł spodziewane w razie ugód. Skłonność klientów do korzystania z ugód bądź też do pozywania banków, oznaczająca różne koszty sektora, będzie pochodną uchwały SN i jej przejrzystości. Istnieje duże ryzyko, że po 25 marca klienci będą mieli poważne argumenty za tym, aby iść do sądów, więc to ta uchwała, a nie same ugody, może zmobilizować klientów do podważania umów – ocenia.

Dodaje, że banki spieszą się z zawieraniem ugód przed 25 marca, ale trudno będzie im zdążyć. – Próbują, bo w pewnym stopniu mogą przez to wpłynąć na uchwałę SN. Gdyby udało im się uruchomić masowy proces zawierania ugód, może łatwiej byłoby przekonać sędziów, że istnieje obiektywny i powszechnie akceptowany sposób rozliczania umów uwzględniający wynagrodzenie za korzystanie z kapitału w razie unieważnienia umów – mówi analityk DM Citi Handlowego. Jego zdaniem SN może opowiedzieć się za odfrankowieniem umów (tzw. wariant LIBOR+PLN). To nieco mniej kosztowna operacja niż unieważnienie umów, ale przy takim kierunku orzecznictwa więcej klientów może być skłonnych do kwestionowania umów w sądzie.

Jednorazowa rezerwa?

Czy niekorzystna dla banków uchwała SN spowoduje konieczność dokonania jednorazowego odpisu portfela frankowego? – Koszty przewalutowań będą bardzo duże i kurczy się grupa banków, które mogą sobie pozwolić na odpis jednorazowy. Szczególnie, że nie wiadomo, na ile regulator będzie skłonny akceptować niespełnianie wymogów kapitałowych. Nie spodziewam się zatem jednorazowego odpisu, pewnie większość banków zaktualizuje swoje modele o dane takie jak skutki finansowe przegranej sprawy i odsetek porażek. W dalszym ciągu obarczone dużą niepewnością będzie prognozowanie, ile osób złoży pozwy – mówi Powierża.