Dwoma głównymi czynnikami, które sprawiają, że poprawia się nastawienie globalnego kapitału do tureckiej waluty, są szybki spadek deficytu na rachunku obrotów bieżących, widoczny w II połowie roku, oraz poprawa relacji na linii Turcja–USA. Wciąż pod presją może się utrzymywać w najbliższym czasie dynamika tureckiego PKB, która na przełomie lat może się wahać w okolicy zera, w II połowie 2019 r. niższy deficyt na rachunku obrotów bieżących w połączeniu ze stabilizacją waluty powinny wspierać przyspieszenie wzrostu gospodarczego. W krótkim terminie wciąż możliwa jest natomiast bardzo wysoka inflacja w Turcji, wskaźnik CPI może do połowy 2019 r. przekraczać 20 proc. W tym otoczeniu Turcja będzie zmuszona utrzymywać bardzo wysokie stopy procentowe (obecnie wynoszą 24 proc.). Na korzyść tureckiej waluty poprawiają się również warunki zewnętrzne. Spadek rentowności amerykańskich obligacji skarbowych oraz stabilizacja dolara ograniczają presję deprecjacyjną w przypadku liry. Korzystny jest w końcu ostatni spadek cen ropy naftowej, który poprawia bilans handlowy Turcji, mocno uzależnionej od importu tego surowca. Czynniki zewnętrzne mogą zdecydować o tym, czy turecka waluta będzie kontynuowała umocnienie w nadchodzących tygodniach, w szczególności to, czy indeks dolara po ustanowieniu szczytu na początku listopada będzie kontynuował spadki. ¶