Wskaźniki Sperandeo

Oscylator 5-dniowych różnic cen (ang. VIC 5 Day?s Price Disparity Oscillator)

to już trzeci i zarazem ostatni oscylator, jaki Victor Sperandeo opisuje

w wydanych w Polsce książkach Trader VIC i Trader VIC II.

Sperandeo jest jednym z najbardziej znanych spekulantów giełdowych w USA.

Jego wskaźniki można wykorzystać we własnej strategii inwestycyjnej.

O scylator ten to najbardziej złożony spośród tych, które stosuje i omawia w swych książkach Victor Sperandeo. Jednocześnie jest to wskaźnik, na którego interpretację autor poświęcił najmniej miejsca, ograniczając się do stwierdzenia, że ?wykres dziennych rezultatów (obliczeń oscylatora ? przyp. aut.) porównany do średniej przemysłowego indeksu Dow Jones pokazuje wiele znaczącą korelację pomiędzy zwrotami oscylatora i zwrotami dziennych cen zamknięcia indeksów akcji?.

Wskaźnik powstaje w sposób następujący: od ostatniej ceny zamknięcia odejmowana jest cena zamknięcia sprzed pięciu sesji. Do otrzymanej wartości dodawany jest rezultat identycznych obliczeń dla poprzednich dziewięciu sesji. W wyniku tego otrzymujemy dziesięciodniową kroczącą sumę pięciodniowych różnic cen.

Przy tworzeniu formuły do MetaStocka zastosowana jest funkcja ?Ref?, użyta już przy budowie oscylatora 7 kroków. I tak:

(C ? (Ref(CLOSE,-5)))

po czym zwiększa się krok o jeden w każdym następnym członie.

Oscylator w oryginalnym założeniu jest obliczany w oparciu o ceny zamknięcia indeksu New York Composite Index. Ponownie daje się tutaj we znaki brak indeksu opisującego zachowanie wszystkich papierów notowanych na naszej giełdzie. Obecnie indeksem o najszerszej bazie jest WIG i on też najlepiej oddaje zachowanie rynku. Na podstawie jego notowań został obliczony wskaźnik zaprezentowany na wykresie 2.

Autor największą wagę przywiązuje do dywergencji wskaźnika i indeksu, i to zadanie w przypadku WIG-u jest realizowane prawidłowo. Podobnie jak oscylator A/D, również ten jest źródłem dywergencji w znaczących dla rynku momentach. Są one czytelne i na tyle częste, że wskaźnik można z powodzeniem stosować do gry o horyzoncie średnioterminowym. Można też używać tego oscylatora i kumulowanego 30-dniowego oscylatora A/D do wzajemnego potwierdzania sygnałów i dywergencji płynących z rynku. Jeżeli w przebiegu obu oscylatorów występują dywergencje, oznacza to, że poważna zmiana trendu ?wisi w powietrzu? ? wraz ze wszystkimi wynikającymi z tego faktu konsekwencjami dla inwestora. Uzyskany w ten sposób sygnał ma większą ?wagę? niż w przypadku rozpatrywania każdego z oscylatorów osobno.

W przypadku stosowania oscylatora jako samodzielnego narzędzia, by uniknąć ?wyrzucenia? z rynku z powodu przedwczesnych sygnałów poprawy lub osłabienia koniunktury, proponuję stosowanie filtru, polegającego na traktowaniu pierwszej dywergencji jako poważnego ostrzeżenia przed zmianą trendu, a podwójnej dywergencji jako sygnału do opuszczenia rynku lub przygotowania się do zajęcia pozycji przeciwnej do trendu, w jakim wystąpiły dywergencje.

W przypadku New York Composite Index, sytuacja jest znacznie trudniejsza. Dywergencje występują równie często, jak w przypadku WIG-u, jednak korekty, jakie po nich występują, są zwykle bardzo płytkie, co bardzo często naraża gracza na ?strząśnięcie? z rynku. Częstotliwość ich występowania stawia sens stosowania oscylatora w tej postaci pod znakiem zapytania.

Silne korekty następowały dopiero po wystąpieniu potrójnych dywergencji. Jeżeli brzmi to trochę niezrozumiale, to proszę przyjrzeć się wykresowi 3 i miejscom oznaczonym na nim jako 1, 2, 3, 4, 5, 6 i 7. Szczyt impulsu W został dwukrotnie niepotwierdzony, nim doszło do istotnej korekty.

Przy impulsie X było tak trzykrotnie, a po ruchu do punktu Y miały miejsce dwie dywergencje. Największy chaos powstał po wystąpieniu impulsu Z. Rynek kontynuował trend, robił to jednak tak chaotycznie i niezdecydowanie, że na dobrą sprawę nie można odebrać żadnych czytelnych syczterech złożonych dywergencjach! Tak skonstruowany oscylator jest obecnie zbyt czuły do wykrywania dywergencji.

Jedynymi sygnałami nie sprawiającymi problemów w okresie widocznym na wykresie 3 są dywergencje kończące trendy spadkowe. Po wystąpieniu każdej z nich trend spadkowy odwracał się.

Pierwsza modyfikacja

Podejście proponowane dla WIG-u nie rozwiązuje więc problemu w przypadku NYSE Composite, związanego z częstym sygnalizowaniem lokalnych słabości rynku i traktowaniem pierwszej dywergencji jako sygnału ostrzegawczego, a kolejnej jako sygnału do zamknięcia pozycji lub zmiany jej na przeciwną w przypadku kontraktów terminowych.