Zrobiło się ciekawie na światowych rynkach finansowych. Seria lepszych niż oczekiwane wyników gospodarki USA w ostatnich miesiącach przełożyła się nie tylko na przedłużenie wzrostów cen akcji, lecz również wyprodukowała nową falę wzrostu rynkowych stóp procentowych. Rentowności 10-latek rządu USA, które od czerwca do grudnia ub. r. spadały, reagując na spowolnienie gospodarcze (w I kw. dynamika roczna PKB najniższa od 3,5 lat), a do początku maja pozostawały na niskim poziomach, nie wytrzymały presji danych sugerujących nie tak złą sytuację gospodarki USA i poszybowały ponownie w górę. W połowie czerwca nastąpiło nawet - chwilowe - przebicie szczytu sprzed roku. Co więcej na wykresie rentowności 10-latek nastąpiło naruszenie górnego ograniczenia pięknego trwającego od
1981 roku trendu spadkowego rentowności.
Te obawy spowodowało załamanie sentymentu na rynku akcji do wieloletnich minimów. Na krótką metę wywołało to natychmiast odreagowanie cen obligacji w górę. Równocześnie jednak pojawiły się oznaki zmiany konsensusu rynkowego na temat przyszłej ścieżki stóp procentowych. Jeśli taka zmiana nastąpi, może to mieć poważne konsekwencje dla wyceny akcji. O ile długoterminowe stopy w USA na razie po prostu wróciły tam, gdzie były przed rokiem, o tyle w Europie - gdzie z powodu typowego europejskiego opóźnienia w stosunku do globalnego cyklu - koniunktura gospodarcza jest ciągle dobra, rentowności obligacji po prostu wystrzeliły w górę. Na wykresie rentowności niemieckich 10-latek widać pełną analogię obecnej sytuacji z tą z 1987 roku. Takie zachowanie rynku obligacji w strefie euro nie mogło pozostać bez wpływu i na polski rynek obligacji, na którym ceny zanurkowały w ostatnich tygodniach w dół w tempie nie widzianym od roku. Rentowności krajowych 10-latek wzrosły o prawie 40 punktów bazowych w ciągu miesiąca. Wzrost o kolejne 0,4 pkt. proc. - możliwy w miesiącach letnich - oznaczałby przełamanie zeszłorocznego szczytu rentowności. Mogłoby to mieć konsekwencje dla oceny atrakcyjności również krajowych akcji jesienią.
