W konkursie mniej zważa się na ryzyko

Pytania do Pawła Adamczaka, laureata 3. miejsca w kategorii akcje

[b]Jaka była pana recepta na sukces?[/b]

Obserwowałem spółki i zaryzykowałem, typując kilka, które mogą przynieść największy zwrot. W tym roku hitami okazały się Synthos i Boryszew. Orlen też dał mi zarobić. W zeszłym roku wystarczyło kupić i trzymać Impexmetal i sprawa była załatwiona (śmiech), w tym roku trzeba było bardziej analizować sytuację.

[b]Grał pan również na kontraktach terminowych, uzyskując nawet lepszy zwrot niż na akcjach, znalazł się pan na 12. pozycji. Który typ instrumentów jest panu bliższy?[/b]

Zdecydowanie akcje, choć w zeszłym roku zająłem drugie miejsce w Parkiet Challenge w kategorii kontrakty. Nie gram już na kontraktach tak intensywnie jak przed laty. Można powiedzieć, że przesiadłem się na opcje, to dla mnie bezpieczniejszy instrument, choć mało płynny.

[b]Od kiedy gra pan na GPW?[/b]

Już bardzo długo, od końca 1992 roku. W Parkiet Challenge startowałem kilka razy.

[b]Czy jest różnica między inwestowaniem w ramach konkursu i na co dzień?[/b]

Dla mnie zasadnicza, zwłaszcza w wypadku rynku terminowego. W grze podejmowałem ryzykowne decyzje, na które normalnie bym się nie zdecydował.

[b]Giełda to jedyny sposób zarobkowania?[/b]

W zasadzie moje dochody opierają się na tym, ale coś tam w życiu jeszcze robię.

[b]Jak będą wyglądać notowania w najbliższych miesiącach?[/b]

Chyba dużo się nie zmieni, będzie raczej kontynuacja trendu. Pójdziemy w bok z niewielkim szczytem za jakiś czas, za miesiąc czy dwa. Nastąpi może jakieś przyspieszenie po przebiciu przez WIG20 3 tys. punktów, ale nie będzie wielkie – do 3,2–3,3 tys. pkt. 36 lat, pracuje w sektorze prywatnym, studiował stosunki międzynarodowe.