Zwrot w orzecznictwie czy jednostkowe przypadki?

Jedna z kancelarii prawniczych stawia tezę, że ostatnio sądy przestały automatycznie orzekać na korzyść posiadaczy kredytów CHF. Kancelarie „frankowe” odpowiadają, że to jedynie wyjątek potwierdzający regułę.

Począwszy od marca, odnotowaliśmy wyroki korzystne dla sektora bankowego – informuje kancelaria prawna Octo Legal, która reprezentuje instytucje finansowe w tzw. sporach frankowych z konsumentami.

– Wyroki nie są jeszcze prawomocne, jednak zauważalny jest zwrot w orzecznictwie sądów krajowych, które dotychczas unieważniały umowy powiązane z walutą obcą niejako automatycznie – komentuje dla „Parkietu” Martyna Kochanowska-Dżbik, wspólnik kancelarii Octo Legal. – W prowadzonych przez nas sprawach, które zakończyły się pozytywnie dla banków, dostrzegamy, że sądy poczyniły dokładną analizę materiału dowodowego zgromadzonego w sprawie, natomiast dowód z przesłuchania kredytobiorców słusznie potraktowały jako środek subsydiarny względem przedstawionych przez strony dowodów z dokumentów – zaznacza.

Prawniczka wskazuje też na wyroki, wskutek których doszło do modyfikacji zobowiązania poprzez wyeliminowanie klauzul przeliczeniowych uwzględniających tabele kursowe banku i zastąpienie ich innym miernikiem wartości, bez unieważniania umów w całości.

– W dobie masowego unieważniania kredytów powiązanych z walutą obcą, konsekwencją czego frankowicze otrzymują kredyt 0 proc., tj. zwracają zobowiązanie dokładnie w takiej kwocie, jaką pożyczyli, bez odsetek ani marży dla banku, każdy wyrok korzystny dla sektora motywuje, aby zajmując stanowisko końcowe, dokonać dokładnego podsumowania sprawy i zwrócić uwagę sądu na zgromadzony w sprawie materiał dowodowy – przekonuje Martyna Kochanowska-Dżbik.

Octo Legal powołuje się przy tym na cztery wyroki (w tym na trzy sądów okręgowych ze Słupska, Gliwic i Gdańska oraz jeden Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu).

Z tezą o jakimkolwiek zwrocie w tzw. sadze frankowej nie zgadzają się jednak prawnicy reprezentujący posiadaczy kredytów w CHF. – Orzecznictwo w sprawach frankowych jest ukształtowane i jednolite w skali całego kraju. Oczywiście, zawsze mogą zdarzyć się sytuacje, w której kredytobiorca przegra sprawę, natomiast są one jednostkowe i bardzo zindywidualizowane – ripostuje Wojciech Bochenek, radca prawny z kancelarii Bochenek, Ciesielski i Wspólnicy. – Ocenianie spraw przez pryzmat pojedynczego przypadku nie wytrzyma konfrontacji z ogółem zapadających orzeczeń w sądach powszechnych – podkreśla.

– W przypadku frankowiczów konsumentów nie ma mowy o żadnym zwrocie w orzecznictwie – zaznacza też radca prawny Radosław Górski z kancelarii Radosław Górski i Wspólnicy. – Wygrywają oni masowo swoje procesy sądowe na terenie całego kraju – dodaje. Statystyki pokazują, że na 100 prawomocnych wyroków 99 jest korzystnych dla frankowiczów, a tylko jeden – dla banków.

Prawnicy przypominają też, że do umocnienia i podtrzymania obecnej linii orzeczniczej przyczyniły się ostatnie wyroki TSUE, a także kwietniowa uchwała polskiego Sądu Najwyższego. – SN postawił kropkę nad „i” w krajowym orzecznictwie, podtrzymując kierunek stwierdzenia nieważności umowy kredytowej – wskazuje Bochenek.

Również same banki nie raportują, by doszło do jakiegoś przełomu w sprawach frankowych. Przykładowo z danych podawanych przez mBank wynika, że w I kwartale tego roku zapadły 752 prawomocne wyroki dotyczące kredytów w CHF, z czego 747, czyli aż 99,3 proc., było pozytywnych dla klientów, jedynie pięć – dla banku.

Nieco lepiej wygląda sprawa w PKO BP. Z naszej analizy informacji podawanych przez bank wynika, że w okresie styczeń–marzec liczba prawomocnych wyroków wzrosła o 676, z czego w 49 sprawach wygranym okazał się bank, zaś frankowicze – w 627. Niemniej klienci PKO BP i tak w I kwartale tego roku pokonali bank w 92,7 proc. przypadków.

Ogólnie rzecz biorąc, zdecydowana większość wygranych przez frankowiczów procesów kończy się dla nich najkorzystniejszym rozwiązaniem, czyli unieważnieniem umowy kredytowej i uzyskaniem tzw. darmowego kredytu, pozostałe – to głównie konwersja umowy na złote z oprocentowaniem opartym na stawce LIBOR.