Szczerość i maskowanie prawdy

Przecież usiłuję cię przekonać, że nie podchodzisz poważnie do swojego coachingu. A ty grzecznie próbujesz się wytłumaczyć, ale ci nie wychodzi, bo w głębi serca jesteś na mnie wkurzony

Mój klient długo się tłumaczy, dlaczego nie zrobił tego, co ze mną ustalił i miał wykonać po ostatniej sesji. Przerywam jego wywód:

- Nie mogę powiedzieć, że się nie sprzeciwiam.

Zapada cisza. Po chwili zastanawiania mój klient pyta:

- Co chcesz powiedzieć?

- Zastanów się.

- Twoje zdanie jest skomplikowane.

- Zdanie trzeba zrozumieć krok po kroku. Po pierwsze, zgadzam się. Po drugie, sprzeciwiam się, czyli się nie zgadzam. Po trzecie, nie sprzeciwiam się, czyli zgadzam się. Po czwarte, nie mogę powiedzieć, że się nie sprzeciwiam, czyli się nie zgadzam.

- Dlaczego od razu nie powiedziałeś "nie zgadzam się"?

- Albo że się sprzeciwiam?

- "Sprzeciwiam się" brzmi bardziej ostro.

- Myślisz?

- "Sprzeciwiam się" to znaczy, że podejmujesz działanie przeciwko.

- A ty, kiedy mówisz "nie zgadzam się", dodajesz, "ale nic nie robię przeciwko tobie".

- Nie, oczywiście.

- Tego nie mówisz, ale co myślisz, że zrobisz?

- Jeśli nie zmienisz zdania, na pewno coś będę musiał zrobić.

- Przeciwko mnie?

- Żebyś zmienił zdanie.

- Czyli czekasz, że powiem "nie zgadzam się, zrób coś jeszcze przeciwko mnie."

- Może nie tak wprost.

- Masz rację.

- Dokąd doszliśmy?

- Wytłumaczyłeś, dlaczego nie zrobiłeś tego, co miałeś zrobić. Ale mnie nie przekonałeś.

- Nie wiem, co jeszcze mogę ci powiedzieć. Nie chcę, żeby to brzmiało jakbym chciał się usprawiedliwić.

- Nie jesteś usprawiedliwiony. Nie wykonałeś zadania.

- Zrobiłbym to zrobić gdybym miał...

- Mówisz "tak", myślisz "nie", a widać po tobie, że masz mnie gdzieś.

- Nie! Nie, absolutnie.

- Nie absolutnie? Czyli pod pewnymi względami tak.

- Nie. Chcę powiedzieć "absolutnie nie!"

- Powiedz jeszcze raz.

- Absolutnie nie.

- Absolutnie nie czego?

- Zgubiłem się.

- Nie jesteś usprawiedliwiony. Spróbuj jeszcze: raz, dwa, trzy...

- Jestem szczery.

- Cztery razy szczery, czyli nieszczery.

- Nie rozumiem.

- Przepraszam, moje ucho Francuza wciąż nie bardzo odróżnia "czt" od "szcz".

- Nie, bardzo dobrze mówisz po polsku.

- Nie bardzo dobrze?

- Nie. Kropka. Bardzo dobrze.

- Ale to brzmiało: "Nie bardzo dobrze".

- Nie chciałem tak powiedzieć.

- Nie powiedziałeś. Ale tak zrozumiałem.

- Myślę, że bardzo dobrze mówisz po polsku, ale oczywiście zdarza się, że robisz błędy. Zresztą język polski jest bardzo trudny, sami Polacy mają czasami problemy, więc jak na Francuza mówisz całkiem dobrze.

- Mówię po polsku jak francuska krowa?

-?

- "Na Francuza mówisz całkiem dobrze" - myślisz, że to brzmi jako kompliment.

- Komplement.

- Ach, ciągle ten sam błąd.

- Uświadomiłeś mi, że nie do końca byłem z tobą szczery.

- Nie do końca i na dodatek od początku. Przecież od początku sesji usiłuję cię przekonać, że nie podchodzisz poważnie do swojego coachingu, a ty grzecznie próbujesz się wytłumaczyć. Ale ci nie wychodzi, bo w głębi serca jesteś na mnie wkurzony. Powiedz, czy nie mam racji?

- Teraz, kiedy o tym mówisz, to przypominam sobie, że bardzo mnie zabolało, kiedy stwierdziłeś na początku tej sesji, że nic nie pamiętam z poprzedniego spotkania.

- Zabolało i się uśmiechałeś.

- Czyli nieszczerze.

- A cała reszta była w tym samym tonie: brak szczerości.

- Tak było. Rzeczywiście.

- Po francusku mówimy dosłownie: "kroić włosy po cztery razy". Czyli mówić dużo i ze szczegółami, aby zgubić rozmówcę. Proszę zauważyć, jaka jest struktura twojej wypowiedzi: "tak", "ale", "zresztą", więc". Cztery stopnie, aby zamaskować prawdę. Chyba nieprzypadkowo "szczery" i "cztery" brzmią po polsku tak myląco dla obcego!

- Nie mogę powiedzieć, że się nie sprzeciwiam.

- Widzę, że zrozumiałeś. Cztery stopnie negowania, nie trzy, ale cztery, i rozmówca się zgubi. Tak każdy z nas robi podświadomie, kiedy nie je