Akcja Parkietu: jak działa KNF przy autoryzacji funduszy inwestycyjnych otwartych

Zainspirowani akcją CFA Society Switzerland postanowiliśmy sprawdzić, jak szybko – w obszarze funduszy inwestycyjnych – działa nadzorca. Zachęcamy do udziału w badaniu.

CFA Society Switzerland koordynuje ogólnoeuropejskie badanie jakości współpracy firm zarządzających funduszami z lokalnymi nadzorami finansowymi.

Z informacji „Parkietu" wynika, że kwestionariusz wypełnili już powiernicy z Niemiec, Luksemburga, Szwajcarii, Węgier, Rumunii, Grecji i Liechtensteinu. Szwajcarzy spodziewają się, że w tej rundzie badania spłyną ankiety jeszcze z dwóch albo trzech krajów. Raport powinien być gotowy do końca tego roku, na 2018 r. przewidziano kolejną turę pytań zaadresowaną do TFI z państw, które do tej pory nie odpowiedziały.

Kilka, kilkanaście miesięcy

Nie ma wśród nich zarządzających z Polski, bo CFA Society Poland nie bierze udziału w inicjatywie. Nam jednak udało się dotrzeć do kwestionariusza. To dość obszerna ankieta, postanowiliśmy więc, że we własnym zakresie wyślemy do wszystkich TFI tylko część pytań.

Dotyczą one autoryzacji otwartego funduszu inwestycyjnego (odpowiednik unijnego UCITS) i takich kwestii jak czas oczekiwania na zgodę nadzorcy, przebieg samego procesu autoryzacji i jego przejrzystości, a więc tych aspektów pracy Komisji Nadzoru Finansowego, na które TFI narzekają najczęściej.

Właśnie w tym obszarze, kiedy już szwajcarskie CFA opublikuje raport, będzie można porównać polskiego nadzorcę z europejskimi. Okaże się wtedy, czy tryb pracy Komisji odbiega od powszechnie przyjętego w Europie, a jeżeli tak, to w jakim zakresie i kierunku – in minus – jak uważają zarządzający funduszami nad Wisłą, czy może wręcz przeciwnie – in plus.

O naszej akcji poinformowaliśmy KNF, jednak na tym etapie nie otrzymaliśmy żadnego komentarza. Jacek Barszczewski, rzecznik Komisji, zachęcił jednak do kontaktu, kiedy już będziemy mieli wyniki.

W połowie sierpnia w artykule, w którym poruszyliśmy temat czasu oczekiwania na zgodę, Komisja podała, że średni czas rozpatrywania wniosków o uruchomienie funduszu otwartego wynosi od kilku do kilkunastu miesięcy.

W tym kontekście tempo pracy polskiego nadzorcy nie odbiega od standardów powszechnie przyjętych na Starym Kontynencie. Wyjątek – Luksemburg, światowe centrum funduszy inwestycyjnych, gdzie nadzorca jest naprawdę ekspresowy. Tyle co KNF – dwa miesiące – na rozpatrzenie wniosku o fundusz ma nadzorca w Rumunii. W Niemczech „wszystko zależy od jakości wniosku". Na Węgrzech to zaledwie 20 dni roboczych.

Zarządzający funduszami ze wszystkich wspomnianych krajów wzięli udział w badaniu CFA. Już wkrótce przekonamy się więc, o ile czasy deklarowane przez nadzorców różnią się od tych, które zaraportują sami nadzorowani. Rynki, gdzie ta rozbieżność okaże się najmniejsza, mają nie tylko najsprawniej działających nadzorców, ale i powierników (a raczej ich prawników) najlepiej piszących wnioski – to, że zostały zaakceptowane szybko, oznacza, że były dobrze przygotowane. Jeżeli bowiem dokumenty zawierają błędy lub mają braki, ustawowy czas na ich rozpatrzenie zaczyna biec od nowa.

Wygrywają FIZ-y

TFI, nie chcąc czekać na zielone światło dla funduszy otwartych, dostępnych dla szerokiego grona inwestorów, decydują się na znacznie szybsze do utworzenia fundusze zamknięte (FIZ), których certyfikaty są sprzedawane w trybie oferty niepublicznej. – Uruchomienie funduszu parasolowego z wydzielonymi subfunduszami to kwestia przynajmniej roku – mówi członek zarządu jednego z niezależnych TFI. Jeżeli parasol już działa i w jego ramach chce się utworzyć dodatkowy subfundusz, czeka się krócej. – Dla porównania, uruchomienie FIZ niepublicznego, jeżeli ma się sprawnie działający backoffice, to kwestia miesiąca, dwóch. Trudno się dziwić, że nowe fundusze w ostatnich latach to przede wszystkim FIZ – konkluduje.