#WykresDnia: Argentyna potrzebuje Bidena

Wysoka inflacja, rosnąca nierównowaga. To problem dla programu MFW. Funduszowi nie spodoba się duże ryzyko nagłej dewaluacji na jego wczesnym etapie.

pbs.twimg.com

Po opuszczeniu Białego Domu przez Donalda Trumpa wydaje się, że większość świata odczuwa ulgę, a nawet radość w związku z możliwością powrotu normalności w Stanach Zjednoczonych. Zdecydowanie tak wygląda sytuacja w administracji Alberto Fernándeza w Argentynie, gdzie prezydent napisał serdeczny list do Joe Bidena, gratulując mu zwycięstwa w wyborach, dodając: „Wiem, że naprawdę znasz, ciałem i duszą, realia Ameryki Łacińskiej ". Pomimo typowych wewnętrznych sprzeczności w rządzącej koalicji Frente de Todos, Alberto i Biden mają znacznie więcej wspólnego niż Trump, który wydaje się być bardziej powiązany z Mauricio Macrim, ale oczekiwania mogą być nieuzasadnione, a Argentyna może nadal być nieistotnym pionkiem w polityce Stanów Zjednoczonych - pisze Forbes.

Nie wszyscy w obecnej argentyńskiej administracji wyglądali na uszczęśliwionych zdjęciami, na których Biden i Kamala Harris zaprzysięgali urząd. Wyprzedzając prezydenta, minister spraw zagranicznych Felipe Solá był jednym z pierwszych argentyńskich urzędników - jako osoby odpowiedzialnej za kształtowanie polityki zagranicznej - który w mediów społecznościowych pogratulował Bidenowi. Z oficjalnego konta ministerstwa napisał na Twitterze: „Gratulujemy obywatelom Stanów Zjednoczonych, prezydentowi Josepowi Bidenowi i wiceprezydent Kamali Harris. Argentyna pragnie zacieśnić stosunki i dopilnować, by wielostronne umowy były respektowane, mając również nadzieję, że nie będzie już braku jedności naszych krajów, jak za poprzednich rządów". W Argentynie zaskoczyło to wszystkich, w tym prezydenta. Dziwnie było patrzeć na bierny, agresywny tweet ministra spraw zagranicznych, gdy cała administracja uznała wybór Bidena za korzystny.

Pomijając Solá, istnieją duże oczekiwania co do stosunków z „nowymi" Stanami Zjednoczonymi, które bardziej przypominają stare Stany niż te, które Trump stworzył podczas swojej jedynej kadencji. List Alberto Fernándeza przedstawia główne punkty współpracy: jednolity front przeciwko globalnej pandemii koronawirusa, wzmocnienie wartości socjaldemokratycznych, kryzys środowiskowy, nierówności dochodowe, przestępczość zorganizowana i prawa człowieka. Alberto podkreśla również znaczenie powrotu Stanów Zjednoczonych do „globalnych wymiarów wielostronnych", w tym porozumienia paryskiego i Światowej Organizacji Zdrowia, z których wyszedł Trump.

Najważniejszą kwestią współpracy bilateralnej jest w tym momencie Międzynarodowy Fundusz Walutowy. Co ciekawe, to Donald Trump naciskał na jego zarząd, aby zatwierdził największą w historii pożyczkę Funduszu dla Argentyny. Mając 16,5 procent głosów w radzie gubernatorów, Stany Zjednoczone mają zasadniczo prawo weta w odniesieniu do ważnych decyzji, takich jak pożyczka dla administracji Macri, której sprzeciwili się Europejczycy. Z byłą przewodniczącą Rezerwy Federalnej Janet Yellen w Ministerstwie Skarbu nie wiadomo, czy minister gospodarki Martín Guzmán zdoła pomyślnie zrestrukturyzować transzę 44 miliardów dolarów otrzymaną w 2018 roku w ramach awaryjnego porozumienia standby, które, jak twierdzą Alberto i Cristina, zostało wykorzystane do sfinansowania przegranej kampanii wyborczej Macriego. Sergio Chodos, przedstawiciel Southern Cone w zarządzie MFW zasugerował, że kraj będzie szukał nowego programu na okres siedmiu do dziesięciu lat, obejmującego potencjalnie nowe fundusze. Wskazał, że porozumienie powinno zostać osiągnięte przed majem.

Źródła w Casa Rosada uważają, że teraz jest „nowy" MFW, taki, który nie narzuci surowych środków oszczędnościowych, które zniweczą jakiekolwiek potencjalne ożywienie kosztem spłaty wierzycieli, w tym Funduszu. Cała racja bytu Guzmána polega na renegocjowaniu niezrównoważonego zadłużenia biednych krajów, dając im okres karencji na „stanięcie na nogi", jak lubi mawiać Fernández. Ale młody urzędnik rozumie również potrzebę kontrolowania ogromnego deficytu i gwałtownej ekspansji monetarnej, a także potrzebę cięcia dotacji i racjonalizacji kosztów użyteczności publicznej. Wydaje się, że ścierają się tu lub nawet są akceptowane etatystyczne dyrektywy Instituto Patria, think-tanku kirchneryckiego, które mogą znacznie utrudnić restrukturyzację. Szefowa MFW Kristalina Georgieva apeluje do krajów, aby „wydawały tyle, ile się da" i ma świetne stosunki zarówno z ministrem, jak i prezydentem, ale okaże się, czy będzie skłonna zaakceptować plan gospodarczy, który wydaje się być ściślej związany ze zwycięstwem w wyborach niż korygowaniem nierównowagi makroekonomicznej.