Gaz pomoże rozstać się z węglem

Strategia rządu zakłada stopniowe zastępowanie węgla paliwami bezemisyjnymi lub niskoemisyjnymi. Jednym z takich źródeł ma być gaz, który jednocześnie uzupełni i ustabilizuje dostawy z odnawialnych źródeł energii.

Zakupy urządzeń na potrzeby planowanego gazociągu łączącego złoża na Morzu Północnym ruszyły. W środę Gaz-System podpisał pierwszą umowę dotyczącą dostaw inwestorskich z amerykańską firmą Solar Turbines – na dostawę i serwis kompletu agregatów sprężarkowych do trzech tłoczni gazu wchodzących w skład Baltic Pipe.

Nowy szlak przesyłu

To ma być początek planowanej przez rząd Mateusza Morawieckiego rewolucji. – Jesienią 2022 r. Baltic Pipe będzie ukończony: nie chodzi tylko o gazociąg podmorski, ale też rozbudowany system przesyłowy w Polsce – mówi „Parkietowi" Piotr Naimski, pełnomocnik rządu ds. strategicznej infrastruktury energetycznej. – Budujemy w gruncie rzeczy nowy szlak przesyłu gazu, który będzie biegł z północy na południe.

Baltic Pipe ma zapewnić Polsce 10 mld m sześc. surowca rocznie. Kolejne 6–8 mld m sześc. ma pochodzić z dostaw LNG, zakontraktowanych z Katarczykami i Amerykanami. Dodatkowe 4 mld m sześc. będzie pochodzić ze źródeł zlokalizowanych na terytorium Polski. To daje w sumie od 20–22 mld m sześc., co przy obecnym zapotrzebowaniu rocznym na poziomie ok. 17 mld m sześc. może się wydawać wystarczające.

Ale sam Gaz-System, operator systemu przesyłowego w Polsce, prognozuje, że w perspektywie 2030 r. zapotrzebowanie krajowe może wzrosnąć o 2,6 do nawet 8,4 mld m sześc. A to z kolei oznacza, że gdyby zrealizowała się bardziej odważna wersja tego scenariusza, popyt będzie wyższy niż suma wyliczonych wyżej źródeł. – Dlatego zdecydowaliśmy o postawieniu pływającego terminalu w Zatoce Gdańskiej, tzw. FSRU – odpowiada Naimski. – Inwestycja ta zostanie zrealizowana około 2025 r. i będzie uzupełnieniem systemu o ok. 4 mld m sześc.

Stabilizator i regulator

W lipcu PGNiG uzupełnił swój portfel złóż o 20 proc. udziałów w złożu Duva na Morzu Północnym. Jak podkreśla nasz rozmówca, to element strategii rozbudowy upstreamu, dostępu do złóż. – W Polsce PGNiG prowadzi skuteczne wiercenia, z kolei na szelfie norweskim firma zakłada, że będzie mieć koncesje dające 2,5 mld m sześc. – podkreśla Piotr Naimski. – W kraju ma to być natomiast poziom 4–4,5 mld m sześc.

Pod koniec lipca spółka poinformowała też, że w ciągu dwóch lat ma zamiar zwiększyć produkcję gazu o 13 proc., a ropy – o 12 proc. W 2021 r. wydobycie krajowe i zagraniczne ma dobić 5,2 mld m sześc. gazu i ok. 1,4 mln ton ropy naftowej.

Pytanie, czy to wystarczy. Polityka PGNiG, jak podkreślił w rozmowie z nami Naimski, jest dopełnieniem rządowej strategii polityki energetycznej do 2040 r. – Węgiel stanowi obecnie 80 proc. miksu energetycznego, zakładamy, że jego rola będzie się zmniejszała – mówi Naimski. – Żeby to się udało, musimy mieć źródła bezemisyjne lub niskoemisyjne. Gaz jest takim źródłem – dodaje. Zgodnie z tą koncepcją, gaz będzie nie tylko wypierać węgiel, ale też zabezpieczać dostawy z OZE. Stąd planowane inwestycje w bloki gazowe m.in. w należącej do PGE Dolnej Odrze, gdzie mają powstać dwa bloki gazowe po 700 MW każdy.

– Gazu będzie w miksie więcej, ale będzie on pełnić funkcję stabilizującą i regulacyjną – zapowiada minister. Czy jednak w czasach błyskawicznie rosnącego zapotrzebowania na energię stopniowa rewolucja i taka pula źródeł surowca wystarczy – o tym dopiero się przekonamy, i to na własnej skórze.