Waluty obniżą zyski odzieżówki?

Dla firm obuwniczych i odzieżowych najważniejszy jest kurs dolara do złotego, który po wzroście w ostatnich miesiącach może się przełożyć na spadek marż. Jednak są spółki, dla których istotne są też inne waluty.

Wszystkie spółki odzieżowe to importerzy, więc są narażone na wahania kursów walut. Płacą też za wynajem sklepów w walutach obcych, głównie w euro. Ale w każdej z firm ryzyko walutowe jest różne.

Dominacja dolara

– Na wahaniach walutowych ostatnio najmocniej cierpią LPP i Redan. Nie tylko płacą za swoje towary w dolarze, który na ich niekorzyść się umocnił, ale też osiągają przychody w rublu i hrywnie, których wartość w stosunku do naszej waluty mocno spadła. Osłabienie rubla i hrywny oznacza więc mniejsze przychody w przeliczeniu na złote oraz ryzyko powstania ujemnych różnic kursowych, co uderza w zyski. Dodatkowym niekorzystnym czynnikiem jest wysoka inflacja w Rosji i na Ukrainie, która może zaszkodzić popytowi – mówi Marcin Stebakow, dyrektor działu analiz w DM BPS.

Wskazuje, że sporą ekspozycję walutową ma też CCC, którego 50 proc. kosztów zakupów towarów stanowi dolar, 15 proc. – euro, a pozostała część to złoty. Za granicą zakupy realizuje też Monnari i w 70 proc. odpowiada za nie dolar, euro w 5–10 proc., reszta to złoty w zależności od sezonu. W Solarze około 80 proc. produkcji kupowane jest na Dalekim Wschodzie w dolarach. Pozostała część zakupów kolekcji denominowana jest w euro i złotym. Na czynnik walutowy narażona jest też Vistula, która płaci w euro za część materiałów w segmencie odzieżowym oraz we franku za zegarki i dolarach za biżuterię w segmencie jubilerskim. Największe koszty związane z zakupami towarów w dolarach ponosi też CDRL, właściciel marki Coccodrillo (ok. 85 proc.).

W budżecie Bytomia na wiosnę i lato 2015 zakupy dolarowe stanowią tylko 20 proc., w euro 30 proc. (pozostałe w złotych). – Dlatego ekspozycja Bytomia na zmiany kursu dolara jest ograniczona. Poza tym towary pochodzące z Chin, za które płacimy w dolarach, cechują najwyższe marże, i nawet przy obecnych kursach planowane marże pozostają na atrakcyjnych poziomach – mówi Michał Wójcik, prezes Bytomia.

W obliczu małego uzależnienia od dolara i stabilnego kursu euro do złotego w dobrej sytuacji jest Gino Rossi. – Nasze zakupy w dolarze są znikome i praktycznie nie mają żadnego istotnego wpływu na wynik firmy. Główna nasza ekspozycja walutowa dotyczy euro – mówi Grzegorz Koryciak, wiceprezes Gino Rossi. Kształtuje się ona nieco odmiennie dla poszczególnych spółek grupy. Dwie trzecie zakupów Gino Rossi stanowi euro, a resztę złoty. Natomiast w Simple 90 proc. zakupów zdenominowane jest w euro, pozostałe w złotych.

Podobnie jest w Wojasie, który wyrobów gotowych praktycznie w ogóle nie importuje. – Z kolei surowce i materiały kupujemy głównie z Polski, jest to około 70 proc. Kolejne 20 proc. stanowią zakupy z Włoch denominowane w euro, a pozostałą część z Dalekiego Wschodu w dolarach – mówi Wiesław Wojas, prezes firmy. Zaznacza, że na bieżąco zapadają decyzje o zakupach. – Jeśli złoty się umacnia, robimy ich więcej. Jeśli osłabia – mniej. Wtedy szukamy też innych kierunków dostaw – dodaje.

Bez zabezpieczeń

Gino Rossi, podobnie jak prawie wszystkie inne giełdowe firmy z branży, nie stosuje żadnych instrumentów finansowych do zabezpieczenia przed wahaniami walutowymi. – Ale planujemy rozpocząć korzystanie z tego typu instrumentów w tym roku. Spółka korzysta w pewnym stopniu z naturalnego hedgingu z uwagi na fakt, że część przychodów, czyli eksport, realizuje w euro – mówi Koryciak. W podobnym tonie wypowiada się zarząd CDRL. – W pewnym stopniu stosujemy naturalny hedging dzięki sprzedaży eksportowej. Stosujemy też system przedpłat, który pozwala nam uniknąć negatywnych efektów szybkiej zmiany kursu – mówi Tomasz Przybyła, wiceprezes CDRL. Podobny zabieg stosuje Monnari. CDRL zabezpiecza się również przed ryzykiem kursowym, stosując transakcje forward oraz opcyjne. – Stopień ich zastosowania jest zależny od oceny aktualnych kursów – dodaje Przybyła.

Do tej pory przed wahaniem walut nie zabezpieczał się m.in. Bytom. – Rozważamy podjęcie tego typu czynności na szerszą skalę. Na pewno wraz z silniejszymi finansowymi fundamentami jesteśmy w stanie kupować taniej i bardziej efektywnie, co w dużej mierze będzie eliminować ewentualne negatywne różnice kursowe – uważa prezes Wójcik.

Zdaniem Stebakowa należy się spodziewać, że w pierwszym półroczu niektóre odzieżowe spółki z powodu niekorzystnych zmian walutowych mogą stracić 1–2 pkt proc. marży brutto, chyba że pomoże pogoda. Ubytek marży brutto dla LPP, CCC, Monnari i Wojasa w całym 2015 r. prognozują też analitycy DM BZ WBK.

Zadłużenie walutowe

Wszystkie firmy z branży ponoszą koszty najmu głównie w euro, które jest dość stabilne. Pozytywne jest też to, że mało która spółka ma zobowiązania walutowe. Wyjątkami są CDRL i Wojas. CDRL ma leasing wart około 4 mln CHF (finansuje siedzibę firmy). – Przy obecnym poziomie kursu franka do złotego CDRL zanotowałoby z powodu przeszacowania wartości zobowiązania ujemny wpływ na wyniki w I kwartale rzędu 3 mln zł – wskazuje Stebakow. Z kolei Wojas ma około 595 mln kredytu w jenach (ok. 19 mln zł). – Wycena tego kredytu przełożyłaby się przy obecnym kursie walutowym na 1,1 mln zł negatywnego wpływu na wynik spółki w I kwartale – dodaje.

[email protected]