| Zarząd DROP S.A. z siedzibą w Warszawie ("Spółka") informuje, iż w dniu 15 lipca 2013 roku Spółka złożyła zastrzeżenia oraz wyjaśnienia ("Zastrzeżenia") do protokołów kontroli Urzędu Kontroli Skarbowej w Bydgoszczy odebranych przez Spółkę 1 lipca 2013 roku. Protokoły Urzędu Kontroli Skarbowej w Bydgoszczy dotyczyły rozliczeń podatku od towarów i usług za okres od stycznia 2009 roku do listopada 2010 roku. Z analizy odebranych dokumentów liczących w sumie 2257 stron wynika, że Urząd Kontroli Skarbowej w Bydgoszczy zarzuca Spółce niedochowanie należytej staranności w relacjach z dostawcami złomu "w sytuacji notoryjnego faktu występowania nieprawidłowości w zakresie obrotu złomem". W uzasadnieniu niedochowania należytej staranności przez Spółkę Urząd Kontroli Skarbowej w Bydgoszczy wskazuje, że: "analiza zgromadzonych dokumentów związanych z rejestracją nowych kontrahentów, podejmujących współpracę ze Spółką w latach 2009-2010 uwypukla nagłe i trudno wytłumaczalne pojawienie się w branży odpadów nowych firm w określonych skupiskach w kraju. Dotyczy to firm skupionych w województwie dolnośląskim (zwłaszcza wokół Legnicy), pomorskim (Lęborka) i przede wszystkim kujawsko-pomorskim ze szczególnym wskazaniem na Inowrocław i okolicach, jak i osoby, które deklarowały prowadzenie działalności w innej miejscowości, ale mieszkały w Inowrocławiu. Na pochodzenie z tego miasta Spółce mógł wskazywać prefix "556", który jest początkiem numeru identyfikacji podatkowej (NIP) nadawanego przez Urząd Skarbowy w Inowrocławiu podmiotom zarejestrowanym w powiecie inowrocławskim. W rejestrach zakupu Spółki sporządzonych za okresy rozliczeniowe od stycznia 2009 r. do listopada 2010 r., których elementem był także NIP kontrahenta, wyodrębnić można aż 78 podmiotów (z ok. 930 ogółem: 8.3%), którym NIP nadał ten urząd. Przez podmioty te zostało wystawionych 3.890 faktur z ogólnej liczby ok. 35.500 (10,9%) ujętych przez Spółkę w ww. rejestrach." W tym miejscu warto przypomnieć, że powiat inowrocławski podlega pod Urząd Kontroli Skarbowej w Bydgoszczy i to Urząd Kontroli Skarbowej w Bydgoszczy odpowiada za nagły wzrost patologii na swoim terenie, a nie podmiot gospodarczy, którego podstawowym celem jest działalność gospodarcza na terenie całego kraju i który nie posiada wyspecjalizowanej komórki analitycznej do analizy danych dotyczących potencjalnych nieprawidłowości wśród innych podmiotów działających w poszczególnych regionach kraju. Spółka wpłacając do budżetu państwa 14 mln podatku CIT oczekiwała, że organy podatkowe utrzymywane z podatków działają dla dobra Rzeczypospolitej Polskiej i w związku z powyższym będą ostrzegać uczciwych podatników przed zagrożeniami oraz wnioskować o rozwiązania systemowe (mechanizm odwrotnego obciążenia w rozliczeniach podatku VAT) likwidujące oszustwa podatkowe. Dodatkowo, w ocenie UKS w Bydgoszczy, na rzekomy brak dochowania należytej staranności ze strony Spółki wskazuje także fakt, że 43 kwestionowanych kontrahentów było w wieku do 25 lat w momencie rejestrowania działalności gospodarczej, a "22 osoby mieściły się w przedziale wiekowym 26-30 lat." W związku z powyższymi i podobnymi, absurdalnymi argumentami inspektorów z Urzędu Kontroli Skarbowej w Bydgoszczy Spółka wyraziła w Zastrzeżeniach przekonanie, iż wbrew twierdzeniom zawartym w protokołach kontroli, Spółce przysługiwało określone w art. 86 ust. 1 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT wystawionych przez 121 kwestionowanych kontrahentów. Zakupiony od tych firm złom bez wątpienia wykorzystywany był przez Spółkę do czynności opodatkowanych, gdyż, czego nie zakwestionowano w przedmiotowym postępowaniu podatkowym, stanowił on przedmiot dalszej sprzedaży. Sprzedaż ta została przez Spółkę prawidłowo rozliczona pod względem opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie Urząd Kontroli Skarbowej w Bydgoszczy nie udowodnił również możliwości zastosowania wobec Spółki przepisu art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a Ustawy o VAT. Kontrolujący nie uzasadnili też, iż arbitralnie zakwestionowane faktury VAT nie mogą stanowić podstawy do obniżenia podatku należnego. Ograniczyli się jedynie do stwierdzenia, iż faktury VAT wystawione przez 121 kwestionowanych kontrahentów Spółki z tytułu sprzedaży złomu do Spółki nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych zaistniałych pomiędzy podmiotami określonymi w fakturze jako nabywca i sprzedawca, mających za przedmiot przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, pomimo, iż materiał dowodowy świadczył przeciwnie. Co więcej odmawiając wiarygodności wszystkim dowodom przedłożonym przez Spółkę w postępowaniu kontrolnym kontrolujący dali wiarę jedynie dowodom niekorzystnym dla Spółki, które prawie w całości zostały zebrane z naruszeniem zasady czynnego udziału strony w postępowaniu (np. Decyzje wymiarowe dla kontrahentów Spółki czy też wyjaśnienia złożone w postępowaniu karnym). W tym miejscu należy po raz kolejny podkreślić, iż taki sposób prowadzenia postępowania podatkowego, a więc polegający na przyjmowaniu wiarygodności jedynie dowodów (często zgromadzonych niezgodnie z zasadami postępowania podatkowego) niekorzystnych dla Spółki przy jednoczesnym odrzuceniu bąd¼ odmowie przeprowadzenia dowodów potwierdzających prawidłowość działania Spółki stanowi naruszenie zasady zaufania podatnika do organów podatkowych, o której mowa w art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej oraz potwierdza zasadność zarzutu przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów. O naruszeniu zasady zaufania podatnika do organów podatkowych, co doprowadziło do naruszenia art. 122 i 187 § 1 Ordynacji podatkowej świadczy również fakt wybiórczego przytaczania zeznań świadków w protokołach kontroli (akcentując jedynie fragmenty niekorzystne dla Spółki i pozwalające na twierdzenie o niewiarygodności tych zeznań). W tym miejscu należy wskazać, iż poszczególne stwierdzenia kontrolujących wprost wskazują, iż zlekceważyli oni obowiązek bezpośredniego stosowania zasady prawdy obiektywnej, zasady zaufania podatnika do organów podatkowych oraz dopuścił się przekroczenia granic swobodnej oceny dowodów. Całokształt podniesionych w przedmiotowych zarzutach okoliczności wskazuje jednoznacznie, iż nie ma żadnych podstaw do przyjęcia, iż Spółka wiedziała lub powinna była wiedzieć, że transakcje z kwestionowanymi w skarżonych protokołach kontrahentami, mające stanowić podstawę prawa do odliczenia podatku naliczonego związane były z przestępstwem popełnionym przez wystawców faktur. Podobnie – pomimo insynuacji kontrolujących zawartych w protokołach kontroli, należy dobitnie podnieść, że nie istnieją, żadne motywy, które miałyby skłonić Spółkę do obniżenia standardów należytej staranności przyjętych w Spółce i zgodnych ze standardami obowiązującymi u innych kluczowych firm z branży złomowej (w tym dużych międzynarodowych koncernów). Spółka zawsze legitymowała się działaniem w dobrej wierze tj. usprawiedliwionym przekonaniem, że zbywca złom jest jego właścicielem/osobą upoważnioną do jego zbycia. Ze zgromadzonych dowodów, wynika, iż Spółka przy dokonywaniu transakcji ze swoimi kontrahentami dochowywała należytej staranności. Analiza otrzymanych protokołów z kontroli wskazuje, że jeżeli Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w Bydgoszczy podtrzyma absurdalne zarzuty niedochowania należytej staranności przez Spółkę w relacjach z kontrahentami i wyda decyzję wymiarową zgodną z otrzymanymi protokołami, kontynuacja działalności gospodarczej Spółki stanie pod znakiem zapytania (kwota z decyzji z odsetkami może przekroczyć kapitały własne Spółki). Spółka praktycznie wyczerpała wszystkie możliwości obrony przed bezprawnymi działaniami pracowników Urzędu Kontroli Skarbowej w Bydgoszczy. Dotychczas Spółka złożyła wniosek do Głównego Inspektora Kontroli Skarbowej o przeniesienie kontroli do innego, dowolnego Urzędu Kontroli Skarbowej w Polsce oraz złożyła zawiadomienie do prokuratury na możliwość popełnienia przestępstwa przez pracowników Urzędu Kontroli Skarbowej w Bydgoszczy. Na występowanie nieprawidłowości w Urzędzie Kontroli Skarbowej w Bydgoszczy wskazują także dane zaprezentowane w protokołach kontroli Urzędu Kontroli Skarbowej w Bydgoszczy, które pokazują dużą większą skalę wyłudzeń podatku VAT w województwie kujawsko-pomorskim w stosunku do innych regionów kraju. Podstawa prawna: Art. 56 ust. 1 pkt. 1) Ustawy z dnia 29 lipca 2005 roku o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. 2005 Nr 184 poz. 1539). | |
