| Zarząd BOWIM S.A. (dalej: „Spółka”, „Emitent”) informuje, że w dniu 03.04.2017r. powziął informację otrzymaną od pełnomocnika Spółki o ogłoszeniu w dniu dzisiejszym wyroku po rozpoznaniu dokonanym w dniu 15.03.2017r. przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach skargi Emitenta na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 23.09.2016r. nr 2401-PT-1-1.4213.139-143.2016/AWE1, utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Katowicach z dnia 31.03.2016r. nr UKS2491/W4P/42/3/10/217/025 o których Emitent informował raportem bieżącym nr 38/2016 z dnia 26.09.2016r., oraz ogłoszeniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyroku uchylającego zaskarżoną decyzję w całości. Utrzymana w dniu 23.09.2016r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach w mocy decyzja Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Katowicach, nakładała na Emitenta obowiązek zapłaty kwoty 2.070.754,00zł. z odsetkami podatkowymi, z tytułu łącznej różnicy pomiędzy kwotą podatku VAT zadeklarowaną przez Emitenta za miesiące od grudnia 2007r. do kwietnia 2008r., a kwotą zobowiązania podatkowego za ww. miesiące określoną w decyzji. Różnica wynikała z podważanego przez Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Katowicach prawa Emitenta do zastosowania stawki 0% w zakresie podatku VAT dla transakcji wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów. Kwota ta została przez Emitenta w całości zapłacona. W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach Emitent zarzucił organom skarbowym naruszenie art. 208 § 1 w zw. z art. 70 § 1, § 2 pkt 1, § 6 pkt 1 i 2, § 7 pkt. 1 i 2, w zw. z art. 70a § 1 Ordynacji podatkowej , w zw. z art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej, art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, art. 153 ustawy prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi, artykułu 122 w zw. z art. 187 § 1 oraz w zw. z art. 191 Ordynacji podatkowej, oraz art. 41 ust. 3 w zw. z art. 42 ust. 1 oraz w zw. z art. 13 ust. 1 Ustawy o podatku od towarów i usług w zw. z art. 138 Dyrektywy 2006/112/WE. W szczególności podniesiono, iż bezzasadnie uznano, iż wszystkie towary objęte kwestionowanymi transakcjami nie opuściły granic Polski, a także wbrew zebranemu w sprawie materiałowi dowodowemu uznano, iż Emitent nie dołożył należytej staranności w zakresie sprawdzenia kontrahentów i okoliczności zawarcia i wykonania przedmiotowych transakcji. Emitent wykazywał, iż przy zawieraniu wykonywaniu tych transakcji dopełnił obowiązku należytej staranności, a zatem informacje jakimi dysponował i mógł dysponować w czasie ich zawierania i wykonywania nie rodziły po stronie Emitenta obowiązku zaniechania korzystania z preferencyjnej stawki podatku VAT z tytułu dostaw dla wskazanych w decyzji kontrahentów. W ustnych zasadniczych powodach Sąd Administracyjny w pierwszej kolejności stwierdził iż zobowiązania podatkowe objęte zaskarżoną decyzją uległy przedawnieniu. Ponadto niezależnie od kwestii przedawnienia Sąd Administracyjny wskazał, iż zarzuty naruszenia prawa sformułowane przez Emitenta były uzasadnione także w innych zakresach, a zatem że bez wykazania wystarczających przesłanek Emitentowi przypisano brak należytej staranności skutkujący brakiem prawa do zastosowania stawki VAT 0% z tytułu wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów, oraz nie uzasadniono podstaw dla jakich zakwestionowano wszystkie badane transakcje pozbawiając tym samym pochopnie Emitenta prawa do zastosowania stawki preferencyjnej podatku VAT. Podniesiono także niezasadność zakwestionowania przez organ podatkowy dokumentów przewozowych CMR. Emitent oczekuje na uzasadnienie wyroku. Wyrok nie jest prawomocny. Niniejszy raport ma związek z następującymi raportami Emitenta: - Raport Bieżący nr 38/2016 z dnia 26.09.2016r., - Raport Bieżący nr 11/2016 z dnia 06.04.2016r. - Raport Bieżący nr 03/2015 z dnia 08.01.2015r. - Raport Bieżący nr 38/2014 z dnia 15.07.2014r. - Raport Bieżący nr 70/2013 z dnia 25.10.2013r. - Raport Bieżący nr 08/2013 z dnia 01.02.2013r | |
