| Zarząd All in! Games S.A. z siedzibą w Krakowie (dalej „Spółka”), w nawiązaniu do raportów ESPI nr 57/2018 z dnia 13 grudnia 2018 roku, ESPI nr 5/2019 z dnia 25 kwietnia 2019 r., ESPI nr 28/2019 z dnia 23 grudnia 2019 roku oraz ESPI nr 51/2020 z dnia 8 października 2020 roku, informuje o otrzymaniu w dniu dzisiejszym od pełnomocnika Spółki, informacji o uzyskaniu w dniu 29 października 2021 r. przez decyzję Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 14 października 2021 r. cechy ostateczności. Przedmiotem niniejszego postępowania była prawidłowość rozliczenia podatku od towarów i usług za okresy od IV kwartału 2016 r. do III kwartału 2017 r., tj. za okresy kiedy Spółka funkcjonowała pod nazwą Setanta Spółka Akcyjna. Istotą sporu było prawo do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy Spółka w spornych okresach prowadziła jednocześnie działalność nie uznawaną za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (działalność inwestycyjna na rynkach finansowych) oraz działalność opodatkowaną tym podatkiem (świadczenie odpłatnych usług na rzecz spółek portfelowych). Decyzją z dnia 12 grudnia 2018 r., Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego określił dla Spółki: kwoty podatku, o których mowa w art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług za grudzień 2016 r., styczeń 2017 r. oraz czerwiec 2017 r. (do zapłaty przez spółkę) w łącznej wysokości 12.729,00 zł oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 112b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, za IV kwartał 2016 r. oraz I, II i III kwartał 2017 r. w łącznej wysokości 32.198,00 zł. Decyzja została wydana w następstwie kontroli podatkowej przeprowadzonej w związku z wykazaniem przez spółkę w deklaracjach VAT-7K nadwyżki naliczonego podatku VAT nad podatkiem należnym do zwrotu na rachunek bankowy za II i III kwartał 2017 r. w łącznej wysokości 107.323,00 zł. W ocenie organu podatkowego Spółka nie prowadziła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, skutkiem czego jest brak prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz prawa do zwrotu podatku naliczonego. Konsekwencją powyższego stanowiska było również ustalenie kwot dodatkowego zobowiązania podatkowego, o którym mowa w art. 112b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, z tytułu wykazania w deklaracji nienależnego zwrotu podatku. Od decyzji I instancji Spółka pismem z dnia 27 grudnia 2018 r. wniosła odwołanie do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie. W wyniku rozpoznania odwołania Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Warszawie wydał decyzję z dnia 23 kwietnia 2019 r., którą uchylił decyzję I instancji w części dotyczącej ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego za IV kwartał 2016 r. (w wysokości 2.610,00 zł) i umorzył postępowania podatkowe w tym zakresie oraz utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji w pozostałej części. Powyższa decyzja została zaskarżona przez Spółkę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, w części w jakiej decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie utrzymywała w mocy decyzję I instancji. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 20 grudnia 2019 r. uchylił decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Warszawie w zaskarżonej części. Na skutek wyroku sądu administracyjnego, w dniu 7 października 2020 r. Dyrektor Izby Administracji Skarbowej w Warszawie, wydał w ponownym postępowaniu odwoławczym, decyzję którą uchylił decyzję I instancji (tj. decyzję Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego z dnia z dnia 12 grudnia 2018 r.) w części dotyczącej określenia wysokości kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za IV kwartał 2016r. i I kwartał 2017 r., wysokości kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu rachunek bankowy podatnika za II kwartał 2017 r. i III kwartał 2017 r., kwoty podatku, o której mowa w art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług za grudzień 2016 r., styczeń 2017 r. i za czerwiec 2017 r. oraz ustalenia dodatkowego zobowiązania podatkowego, o którym mowa w art. 112b ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług za poszczególne okresy rozliczeniowe od I kwartału 2017 r. do III kwartału 2017 r. i w tym zakresie przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji. W ponownym postępowaniu Naczelnik Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie wydał w dniu 14 października 2021 r., decyzję o numerze 1472-SPP-1.4103.2.68.2021.SG, w której: 1) określił kwotę różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy za IV kwartał 2016 r. w wysokości 2.175,00 zł oraz za I kwartał 2017 r. w wysokości 3.731,00 zł, 2) określił kwotę różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT, do zwrotu na rachunek bankowy podatnika za II kwartał 2017 r. w wysokości 10.004,00 zł oraz za III kwartał 2017 r. w wysokości 5.057,00 zł, 3) ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe, o którym mowa w art. 112b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT za I kw. 2017 r. w wysokości 1.638,00 zł, za II kw. 2017 r. w wysokości 19.005,00 zł oraz za III kw. 2017 r. w wysokości 5.078,00 zł. Organ podatkowy uznał prawo Spółki do odliczenia podatku naliczonego, w części w jakiej podatek naliczony może być przyporządkowany prowadzonej przez Spółkę działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT. Zakres prawa do odliczenia został przyjęty zgodnie ze stanowiskiem Spółki, na podstawie proporcji o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT. Zarząd Spółki uznaje niniejsze rozstrzygnięcie za odpowiadające prawu. Decyzja stała się ostateczna w dniu 29 października 2021 r. | |
