Forte Zarząd dba o interesy udziałowców

Rozmowa „Parkietu” z Maciejem Formanowiczem, prezesem meblowej spółki Forte

[b]Zamknięcie przez Forte fabryki w Przemyślu spotkało się z wrogą reakcją organizacji związkowych. Jak „Parkiet” informował 7 kwietnia, NSZZ „Solidarność” zarzuca zarządowi Forte działanie na szkodę spółki i domaga się od prokuratury wszczęcia postępowania w tej sprawie. Czy obawia się Pan możliwych konsekwencji tych działań?[/b]

Działacze związkowi zachowują się w niezrozumiały dla mnie sposób. Przypomnijmy, decyzję o likwidacji fabryki podjęliśmy w oparciu o wnikliwą analizę kondycji całej spółki. W dobie kryzysu, który dotknął również branżę meblarską, konieczna jest radykalna redukcja kosztów i dostosowywanie poziomu produkcji do wielkości zamówień. Zakład w Przemyślu był najmniej rentowny spośród pięciu naszych polskich fabryk i nie było przesłanek ku temu, by utrzymywać w nim produkcję. Zarzucanie zarządowi działania na szkodę spółki jest irracjonalne – zamykając zakład w Przemyślu uda się nam ograniczyć ciążące na finansach spółki koszty i poprawić jej rentowność.

[b]Wydawało się, że zawarcie 23 marca porozumienia z pracownikami fabryki w Przemyślu na temat warunków dodatkowych odszkodowań dla zwalnianych osób powinno ostudzić emocje.[/b]

Trzeba złej woli, by zarzucać nam niesprawiedliwe potraktowanie załogi przemyskiej fabryki. Oprócz zagwarantowanych w kodeksie pracy odpraw 232 zwalnianym pracownikom wypłaconych zostanie dodatkowo po 1,5 tys. zł. Ponadto wśród załogi rozdzielona została kwota 290 tys. zł z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych. Samotni rodzice otrzymają dodatkowe 1,5 tys. zł, a zwalniane małżeństwa – 3 tys. zł na parę.Rozumiem, że w obecnej sytuacji utrata pracy jest ciosem dla każdego. Zarząd ma jednak obowiązek dbać o interesy akcjonariuszy, stąd konieczność podjęcia tej trudnej decyzji.

[b]Solidarność chce kontynuowania rozmów w sprawie dalszego losu zakładu. Czy Forte zdecyduje się podjąć dialog?[/b]

Solidarność chciała wejść z zarządem w spór zbiorowy w sprawie decyzji o likwidacji zakładu. Uważaliśmy, że nie ma ku temu przesłanek. W podobnym tonie wypowiedziało się ministerstwo pracy proszone o wyznaczenie mediatora. Z naszego punktu widzenia sprawa jest zamknięta. Od 1 kwietnia pracownicy są zwolnieni ze świadczenia obowiązku pracy, zakład jest właściwie pusty, nie ma również żadnych protestów pracowników, o których media informuje część działaczy. Znamienne jest to, że zarzuty łamania prawa przez zarząd i zapowiedzi eskalacji protestu padają z ust działaczy związkowych niezwiązanych z przemyską fabryką Forte. Rozmowy z załogą zakładu udało się nam zakończyć kompromisem, a w ich trakcie spotkaliśmy się ze zrozumieniem przedstawianych przez nas argumentów.

[b]Dziękuję za rozmowę.[/b]

[ramka][b]Błażej Dowgielski

Parkiet[/b]

Likwidacja fabryki mebli Forte w Przemyślu spotkała się z wrogą, naturalną i zupełnie zrozumiałą reakcją jej pracowników. W dobie kryzysu etat staje się niezwykle pożądanym dobrem, a jego utrata jest bolesna szczególnie dla tych, którzy (jak spora część załogi przemyskiego zakładu) po kilkunastu latach pracy w jednym zawodzie nie widzą dla siebie miejsca na rynku pracy. Stąd trudno dziwić się pracowniczym protestom, ulicznym demonstracjom i innym próbom wywarcia presji na zarząd, by ten odwołał swoją decyzję. Można jednak odnieść wrażenie, że walka o utrzymanie przemyskiej fabryki dla części lokalnych działaczy związkowych przestała być celem, a stała się środkiem. Nie jest tajemnicą, że organizacje pracownicze toczą między sobą nieustanną walkę o wpływy, a agresywny związkowy marketing, wyrażający się w organizacji blokad, strajków głodowych i „marszów gwiaździstych” kończących się demolowaniem centrum Warszawy, w dobie kryzysu jest skuteczny jak nigdy dotąd. Czy jednak stawką związkowej gry pozostaje poprawa doli pracowników?[/ramka]