Przegląd prasy

The Wall Street Journal

05 października 2007

Zagraniczni bogacze coraz chętniej osiedlają się w Londynie

W Londynie mieszka już prawie 17 proc. najbogatszych Europejczyków. Do tej kategorii Merrill Lynch i Capgemini zaliczają jedynie tych, którzy ponad milion dolarów mają ulokowane w aktywach finansowych, takich jak udziały w firmach, akcje czy obligacje. Liczebność tej społeczności systematycznie wzrasta. W zeszłym roku powiększyła się do 484,58 tys., o 8,1 proc., bardziej niż w Niemczech czy we Francji. Na dorocznej liście gazety "Sunday Times" 10 najbogatszych Brytyjczyków tylko trzech pochodzi z Wysp. Dwóch najbogatszych to Lakshmi Mittall, urodzony w Indiach prezes Mittall Steel, który za rezydencję w Londynie zapłacił 70 mln funtów (142 mln USD) i rosyjski magnat naftowy Roman Abramowicz. Około 65 proc. domów sprzedanych w zeszłym roku w centrum Londynu za 4 mln funtów lub więcej kupili ludzie urodzeni poza Wielką Brytanią. Nowych milionerów pochodzących z Rosji, Indii, Bliskiego Wschodu czy Europy do Londynu przyciąga połączenie niskich podatków, historycznych więzi i położenia geograficznego atrakcyjnego dla ludzi robiących interesy we wschodniej Europie, Azji i w USA.

Financial Times

05 października 2007

Słońce magnesem dla inwestorów

Wygrana Nicolasa Sarkozy?ego w ostatnich wyborach daje mu nieograniczone możliwości przeprowadzenia reform nad Sekwaną. O sukcesie zadecyduje złamanie oporu niechętnych zmianom związków zawodowych i studentów żądających utrzymania bezpłatnej edukacji. Przed Sarkozym stoją trzy wyzwania. Musi zahamować wzrost zadłużenia kraju, który przekroczył już 1,100 bln euro, równowartość 64,2 proc PKB. Czeka go walka z nadmiernymi wydatkami państwowymi osiągającymi zawrotny poziom 54 proc. PKB. Powinien także zadbać o wyższy wzrost gospodarczy od lat utrzymujący się na 2-proc. poziomie. Wprowadzony 10 lat temu 35-godzinny tydzień pracy odcisnął negatywne piętno na stylu pracy Francuzów. Złe skojarzenia z Francją utrwalił były premier Dominique de Villepin, kiedy wezwał rodaków do "ekonomicznego patriotyzmu", narażając się na falę krytyki ze strony zachodnich firm. Francuski pracownik stał się antonimem "polskiego hydraulika". Uznawany jest niesłusznie za leniwego, gdyż jak wskazuje Eurostat na pracę poświęca średnio 41 godzin tygodniowo. Zmiany w etosie pracy dostrzegli inwestorzy, którzy zatrudniają 1,9 mln francuskich pracowników. Sarkozy?emu sprzyja położenie geograficzne Francji i świetna infrastruktura. Wielu inwestorów zagranicznych wybiera Francję na swoją siedzibę ze względu na ciepły klimat i korzystną siatkę połączeń lotniczych.

el economista

05 października 2007

Producenci wzywają państwo

do kontroli supermarketówPodchodząc do kasy w supermarkecie, nie zdajemy sobie sprawy, jak wielkie zyski trafiają do pośredników. Przekonuje o tym stowarzyszenie rolników i hodowców, które twierdzi, że końcowa cena może być nawet 13 razy wyższa od tej, którą otrzymują producenci. Sekretarz generalny Związku Rolników i Hodowców Aragonii (UAGA-COAG), Javier Sanchez, dużą część odpowiedzialności za tę sytuację przypisuje funkcjonowaniu kanałów dystrybucji, które zdominowane są przez sklepy wielkopowierzchniowe, kontrolujące rynek. Według danych zebranych przez rolniczą organizację, grupy: Carrefour, Mercadona, Eroski, Auchan (Sabeco i Alcampo) i Corte Ingles dystrybuują 80 proc. produktów agrospożywczych. Jeśli chodzi o mięso, cena kurczaka wzrasta z 1,30 do 2,98 euro za kilo, królika - z 1,50 do 5,78 euro, wieprzowiny - z 0,93 euro za "żywy" kilogram do 5,89 w punktach sprzedaży detalicznej. Sanchez przypomina, że ostatnie studium Hiszpańskiej Konfederacji Organizacji Gospodyń Domowych, Konsumentów i Użytkowników (CEACCU) pokazało, że produkty codziennego użytku zdrożały od momentu przyjęcia euro w styczniu 2002 r. średnio o 60 proc. Tymczasem ceny samych producentów "nie przestały spadać", gdy jednocześnie koszty produkcji odnotowały silny wzrost. Stąd UAGA-COAG proponuje wprowadzenie podwójnego etykietowania towarów, tak by konsument mógł poznać, ile zapłacił producentowi, a ile sklepowi. Organizacja występuje do administracji, by zagwarantowała ceny produktów agrospożywczych przy użyciu instrumentów rynkowych - nadzoru nad przejrzystością cen i wolną konkurencją - a nawet mechanizmów kontroli i interwencji. Domaga się też kredytów i ulg podatkowych.