| Niniejszy raport ma związek z następującymi raportami Emitenta: 1. Raport bieżący nr 11/2016 – Decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, 2. Raport bieżący nr 03/2015 – Decyzja Dyrektora Izby Skarbowej, 3. Raport bieżący nr 38/2014 - Oddalenie przez Naczelny Sąd Administracyjny skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, 4. Raport bieżący nr 70/2013 - Informacja o wydaniu przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach wyroku w sprawie skargi Emitenta na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 28.01.2013r. nr PT I/1/440701/115-121/12/ASK1 5976/2013 (sygn. akt WSA w Gliwicach: III WSA/Gl 825/13) , 5. Raport bieżący nr 08/2013 - Otrzymanie decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach. Zarząd "Bowim" SA (dalej: "Spółka") informuje, że w dniu 26 września 2016 r. pełnomocnikowi Spółki została doręczona decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach utrzymująca w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Katowicach z dnia 31 marca 2016 r., określającą zobowiązanie podatkowe w podatku VAT Spółki za okres grudzień 2007 - kwiecień 2008 r. w wysokości o 2.070.754,00 zł wyższej od zadeklarowanej przez Spółkę w złożonych deklaracjach za ww. okresy. Decyzja dotyczy zakwestionowania prawa Spółki do stosowania stawki 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów w okresie grudzień 2007 r. – kwiecień 2008 r. W opinii Spółki, w/w decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach jest niezasadna. W decyzji tej postawiono Spółce zarzut braku należytej staranności w zakresie weryfikacji kontrahentów oraz działania w złej wierze w ramach transakcji dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw wyrobów stalowych. W konsekwencji, w decyzji uznano, że działania Spółki spowodowały uszczuplenie należności podatkowych polegające na bezpodstawnym zastosowaniu zerowej stawki VAT, gdyż towar objęty transakcjami ze wskazanymi w ww. decyzji zagranicznymi podmiotami faktycznie nie opuścił terenu Polski - pomimo faktu, że Spółka dysponuje dokumentami, które potwierdzają zarówno taki wywóz jak i rozładunek towaru poza granicami kraju (i poprawność formalna tych dokumentów nie jest kwestionowana przez organy podatkowe). Warto wskazać, że ww. decyzja ma związek z wcześniejszą decyzją wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 28 stycznia 2013 r., o nr PT I/1/440701/115-121/12/ASK1 5976/2013, która została w całości uchylona wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach o sygn. III Sa/Gl 825/13, który to wyrok został następnie (w wyniku złożenia skargi kasacyjnej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach) utrzymany w mocy wyrokiem Naczelnego Sądu Administracyjnego o sygn. I FSK 440/14. W wyrokach tych sądy nakazały organom podatkowym ponowne rozważenie zebranego materiału dowodowego, w tym w szczególności powiązanie go z sytuacją Spółki, jej możliwościami pozyskiwania wiedzy o działalności handlowej kontrahentów, ich kontraktach handlowych, np. dotyczących wynajmu, czy dzierżawy magazynów, placów składowych itp., a z drugiej strony z rozmiarem i organizacją jej działalności, w szczególności w zakresie realizacji dostaw wewnątrzwspólnotowych. Nakazano także m.in. uwzględnienie wszystkich dowodów przeprowadzonych w postępowaniu oraz odniesienie się do wszystkich aspektów sprawy, w tym podniesionych przez Spółkę na etapie postępowania. Tymczasem, otrzymana decyzja jest w znacznej mierze jedynie powtórzeniem wcześniejszej (uchylonej już przez sądy administracyjne) decyzji. Decyzja ponownie koncentruje się przede wszystkim na udowodnieniu nieprawidłowości istniejących po stronie kontrahentów Spółki, nie zaś na udowodnieniu złej wiary lub braku należytej staranności po stronie Spółki. W związku z powyższym oraz w związku z przekonaniem Zarządu Spółki o dołożeniu należytej staranności w zakresie okoliczności zawarcia kwestionowanych transakcji i ich dokumentacji, a także uwzględniając rekomendację swego pełnomocnika w przedmiotowym postępowaniu - kancelarii Baker&McKenzie Krzyżowski i Wspólnicy sk. k. z siedzibą w Warszawie, Spółka zamierza niezwłocznie złożyć skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, wnosząc o jej uchylenie, jako niezgodnej z prawem. | |
