Nadchodzą czasy zwiększonej zmienności

Sobiesław Kozłowski, dyrektor departamentu analiz i doradztwa Noble Securities, w programie „Prosto z Parkietu” opowiada o sytuacji na rynkach.

Fed utrzymał stopy i skup aktywów, ale pojawiły się sygnały dotyczące przyszłej polityki. Już połowa członków Komitetu Otwartego Rynku spodziewa się pierwszej podwyżki stóp w 2022 r. W czerwcu przewagę mieli ci, którzy spodziewali się podwyżki w 2023 r.

Stopy procentowe mają teraz mniejsze znaczenie niż jeszcze w poprzedniej dekadzie. Teraz główny wpływ ma suma bilansowa Fedu. W tym zakresie sygnały dotyczące normalizacji polityki pieniężnej są kluczowe dla rynków. Jest duża korelacja zachowania S&P 500 z sumą bilansową Fed. Jeśli bilans rośnie, to w 80 proc. środowisko to sprzyja wzrostom na rynku akcji. Jeśliby malał, byłoby to niekorzystne dla rynku akcji. Od października ub.r. S&P 500 jest w kanale wzrostowym, ale ostatnio próbuje oddalić się w górę od dolnego ograniczenia tego kanału, wskaźnik stochastic się schłodził i w krótkim terminie zasięg ostatniej korekty został osiągnięty. O wysokości stóp zwrotu zadecyduje wyczucie intencji Fedu i ewentualnych zmian. Być może na listopadowym posiedzeniu Fed zasygnalizuje normalizację polityki pieniężnej. Inwestorzy działają jednak z wyprzedzeniem, więc teraz lub w październiku może nastąpić próba uwzględnienia tego w wycenach.

S&P 500 domyka lukę spadkową z poniedziałkowej sesji. Znowu uda się uniknąć spadku większego niż 5 proc.?

Jeszcze w poniedziałek wydawało mi się, że tym razem otoczenie może sprzyjać większej korekcie, nastroje były rozgrzane i w tym roku nie doszło jeszcze do większej korekty. Zajmowanie pozycji w takich warunkach rodzi ryzyko, że w razie nadejścia „czarnego łabędzia" mogą pojawić się mocniejsze spadki. Z drugiej strony indeks strachu i chciwości (Fear and Gread) jest na niskich poziomach, co może amortyzować potencjalne schłodzenie i dawać w krótkim terminie przestrzeń do odreagowania. Trudno jednoznacznie wskazać, co się wydarzy na rynku. Warto pamiętać o ryzykach. Dobrym podejściem może być kupno akcji z relatywnie bliskimi stop lossami i zamknięcie pozycji już w razie paruprocentowego zysku. Warto zachować dyscyplinę, aby nie zostać „długoterminowym inwestorem".

Problemy deweloperskiego giganta Evergrande z Chin przekładają się na osłabienie złotego czy decydujące są czynniki wewnętrzne?

Aby odpowiedzieć na to pytanie, warto zobaczyć wykres obrazujący notowania złotego na tle walut z naszego regionu. Złoty jest mocno skorelowany z forintem węgierskim, choć ostatnio nasza waluta była faktycznie nieco słabsza, więc czynniki krajowe mogły mieć lekki wpływ. W dłuższym horyzoncie warto zaakcentować, że wyraźnie lepiej zachowuje się czeska korona. Teraz pytanie brzmi, czy poziom mniej więcej 3,94 na USD zostanie przełamany i czy jest ryzyko mocniejszego osłabienia złotego, czy jednak, tak jak działo się to w ostatnich dwóch latach, kurs dojdzie do wspomnianego poziomu i później przyjdzie fala umocnienia złotego.

W poniedziałek WIG20 był jednym z najsłabszych indeksów w regionie, w środę najlepszym. Co dalej?

WIG20 wybija się dołem z trójkąta, w średnim terminie wsparciem jest konsolidacja z maja tego roku, z której indeks wybił się górą, w okolicach 2200–2300 pkt. W poniedziałek wsparcie na poziomie 2300 pkt zostało przebite, ale w środę indeks wrócił powyżej tego poziomu. W dłuższym terminie wybicie dołem z trójkąta ma jednak wymowę raczej negatywną, jest sygnał sprzedaży na wskaźniku stochastic, choć RSI dał klasyczny sygnał kupna. Jest ryzyko negatywnego zachowania w krótkim terminie, w średnim układ jest sprzyjający, w długim – ze względu na trójkąt – czynniki ryzyka przeważają. Są trzy odmienne układy i brak jednoznacznej odpowiedzi.

Dobra sytuacja WIG i WIG20 to w dużej mierze zasługa banków. WIG-banki od stycznia zyskał 61 proc. i ostatnio jego siła względem Euro Stoxx Banks jest wyraźna. Czy utrzyma się?

Polskie banki to jeden z najbardziej płynnych sektorów w regionie i podwyżki stóp procentowych w Czechach czy na Węgrzech sprzyjają także polskim bankom, bo inwestorzy zagraniczni – odpowiadający za 55 proc. obrotów na GPW – liczą, że dojdzie do nich także w Polsce. Może to tłumaczyć fakt, że mimo braku chęci do podwyżek stóp przez RPP notowania polskich banków zachowują się dobrze. Póki nie ma podwyżek w Polsce, może być paliwo do dalszych wzrostów cen akcji banków na GPW. Choć z drugiej strony stare porzekadło mówi „kupuj plotki, sprzedawaj fakty", więc ewentualna listopadowa podwyżka nie musi automatycznie oznaczać wzrostu notowań banków. Z drugiej strony negatywnym czynnikiem dla banków może być dalsze osłabienie złotego.

Są obawy o Evergrande, ale indeks strachu spadł.

Co innego jest pożyczenie 5 tys. zł, a co innego 50 mln zł. W tym drugim przypadku pożyczkodawca ma się o co martwić. Evergrande, nawet w skali bilansu banku centralnego Chin, jest zbyt dużą spółką, aby pozwolić jej upaść w niekontrolowany sposób. Strach był w poniedziałek i wtorek, ale w środę i czwartek widać dynamiczny spadek indeksu strachu, wrócił on do poziomów z ubiegłego tygodnia. Takie wyskoki raz na jakiś czas się zdarzają, ale nie jest to skala jak z lutego–marca 2020 r. Wydaje się, że po bardzo krótkim strachu wracamy do uspokojenia aż do następnego zaskoczenia.

Poniedziałkowa przecena to chwilowa korekta czy sygnał ostrzegawczy przed większą zmiennością?

Raczej skłaniałbym się ku większej zmienności, to może być kolejna odsłona ryzyka wzrastającego razem z rosnącymi notowaniami. Schłodzenie nastrojów i zmniejszenie napięć na wielu klasach aktywów mogłoby się przydać. Siła strachu związanego z Evergrande była zbyt mała, aby wywołać większe spadki indeksów giełdowych. Średnio- i długoterminowe ryzyka nad rynkiem wciąż się utrzymują, choć teraz jeszcze nie zostały uwzględnione w cenach. MR