Negatywne sygnały

Ostatnie sesje na warszawskiej giełdzie mogły rozczarować inwestorów. Indeks największych spółek testuje wsparcia ze stycznia i marca. Lada chwila może zaistnieć realne zagrożenie wybiciem w dół z prawie 5-miesięcznej konsolidacji.

Wahania WIG20 między połową stycznia a poniedziałkiem można włożyć między dwie schodzące się linie, które z kolei noszą znamiona trójkąta symetrycznego. W teorii formacja ta pojawia się w większości przypadków jako konsolidacja w trendzie wyższego stopnia. Wybicie z niej powinno następować na odcinku między połową a 3/4 formacji, w kierunku zgodnym z kierunkiem, w którym indeks czy walor "wszedł" w formację. Tak się niestety składa, że przez całą wtorkową sesję WIG20 balansował na granicy dolnego ograniczenia formacji, a zakończenie dnia wypadło wyraźnie poniżej niego.

Wybicie dołem mogłoby oznaczać kontynuację trendu spadkowego wyższego rzędu i wówczas jedyną nadzieją na inną interpretację (fałszywe wybicie) byłby pozytywny test wsparcia na poziomie 2670 pkt. Wtorkowy obrót raczej potwierdza wybicie.

Niestety, układ techniczny średnich kroczących i dziennych oscylatorów staje się coraz mniej sprzyjający. Co gorsza, być może nawet wyprzedził spadek samego indeksu. Fakt pogorszenia obrazu technicznego należało odnotować już wcześniej. W kategoriach utraconej szansy rozpatruję majowe fiasko próby utrzymania wartości indeksu powyżej 3000 pkt. Przełożyło się to na jednoznaczne sygnały sprzedaży płynące z oscylatorów, jak również pogorszenie układu średnich kroczących.

Co więcej, w układzie tygodniowym widać podobne negatywne zmiany - przy bieżących notowaniach indeksu, wskaźnik MACD już na koniec tego tygodnia może wygenerować jednoznaczny sygnał sprzedaży.

Jedynym pocieszeniem może być fakt, że szerokość podstawy trójkąta nie jest zbyt duża, tym samym potencjalny spadek nie musiałby być aż tak znaczny. Mając to na względzie wydaje mi się, że ryzyko krótkoterminowego spadku ogranicza się do poziomu 2450- -2550 pkt.

ANALITYK NIEZRZESZONY