W otoczeniu rynków akcji rozgrywają się ważne, zazębiające się wzajemnie tendencje takie jak postępujące umocnienie dolara, spadek realnej podaży pieniądza w USA, mogące sygnalizować recesję na horyzoncie odwracanie się krzywej rentowności obligacji czy też rozszerzające się spready kredytowe.

Ani przecena na giełdach w I półroczu, które na GPW było najgorsze od 2008 roku, ani pierwsze sygnały hamowania gospodarek nie zrobiły na razie żadnego wrażenia na jastrzębich bankach centralnych. Wniosek? Maksymalne hamowanie, maksymalne zacieśnienie i maksymalna reakcja rynków dopiero prawdopodobnie przed nami.

Wycena S&P 500 spadła poniżej średniej, ale pozostaje powyżej minimów z kryzysu finansowego lat 2007–2009 lub kryzysu zadłużenia w strefie euro 2011.

Jeszcze miesiąc temu trudno było sobie wyobrazić gorszy sentyment i większe straty na akcjach, obligacjach czy kryptowalutach. Dopiero połowa czerwca przyniosła jednak prawdziwe „zwolnienie blokady” i kapitulację inwestorów.

Już raczej nikt nie ma wątpliwości, że popandemiczne odbicie w globalnej gospodarce mamy za sobą, a pytanie brzmi, jak głęboka i jak długo potrwa recesja. Można mieć nadzieję, że nie będzie zbyt dotkliwa.