Piotr Kowalik

W ramach podstawowych wymagań dotyczących sprawozdań w zakresie zrównoważonego rozwoju w ESRS 1 Wymogi Ogólne jednymi z ważniejszych są te, które dotyczą jakości ujawnianych informacji. Zawarte są w punkcie drugim i rozwinięte w Dodatku B. Dotyczą one wszystkich informacji w raportach i powinny być stosowane jako filtr, wpływający na to, co zostanie zamieszczone w sprawozdaniu.

W czasie powstawania ESRS-ów dużym wyzwaniem było wprowadzenie kluczowego obowiązku, na którym miało opierać się całe raportowanie. Jak opisać wymogi, aby nie ograniczać równolegle toczących się prac legislacyjnych nad inną regulacją, która miała ten obowiązek sprecyzować? Jak odwołać się do międzynarodowego standardu bez czynienia z niego obligatoryjnych wytycznych (mimo że inne regulacje na niego wskazują)? Konsekwencją tych dylematów jest, może dość niepozorna, instytucja wprowadzona do standardów raportowania, która jednak ma kolosalne znaczenie. Mowa o należytej staranności.

Standardy S i G w systemie ESRS pokrywają większość nieśrodowiskowych zagadnień związanych z funkcjonowaniem przedsiębiorstwa. W oparciu o ich zakres przedsiębiorstwo pokazuje swoje relacje z różnymi grupami ludzi, z innymi przedsiębiorstwami oraz ze sferą polityczną.

Pozwolę sobie fundamentalnie nie zgodzić się z podejściem do ESG zaprezentowanym ostatnio przez pana Rafała Mikusińskiego, zastępcę przewodniczącego KNF, który mówi, że „nie chcemy na siłę być liderem”.