Marcin Mróz

Brałem ostatnio udział w panelu dyskusyjnym. W pewnym momencie, pośród leniwie toczącej się dyskusji, znienacka padło pytanie moderatora o to, czy strefa euro przetrwa najbliższy rok w obecnym kształcie.

Ostatnimi czasy, przy okazji praktycznie każdego spotkania Rady Polityki Pieniężnej, można usłyszeć komentarze, w których przewija się tradycyjna – kanoniczna wręcz – fraza mówiąca, że niższe krajowe stopy procentowe będą się przekładać na osłabienie złotego.

Mniej więcej od połowy bieżącego roku globalne rynki finansowe żyją w ciągłym strachu przed Fedem. A dokładniej przed tym, że rzeczony Fed postąpi zgodnie ze swoimi wcześniejszymi obietnicami i zacznie wycofywać się z ilościowego luzowania polityki pieniężnej.

Czego możemy się spodziewać po przyszłorocznej polityce pieniężnej? Czy potwierdzą się obecne spekulacje rynkowe i w 2016 r. rzeczywiście zobaczymy obniżkę stóp procentowych?

W efekcie kryzysu greckiego wiara przeciętnego europejskiego Kowalskiego w to, że jednolitość strefy euro jest wartością nadrzędną i wartą wszelkich poświęceń (w tym finansowych) chyba trochę się nadwerężyła.