Poprawiły się wyceny polskich spółek, co powinno cieszyć, a nie cieszy. Nastroje wśród inwestorów indywidualnych pozostają jedynie umiarkowanie optymistyczne. Zdecydowanie nie przystają do tego, co dzieje się z indeksami.
To zabawne, ale nowe szczyty, tak u nas, jak i w USA, wywołują raczej poszukiwanie oznak nagłego osłabienia. Do wzrostu podchodzi się jak do czegoś, co jest tylko chwilowe i praktycznie nie powinno zaistnieć – zaraz powinno zniknąć. Wątpliwości związane z szansą na dalszą zwyżkę raczej tę szansę wzmacniają. Powątpiewanie w trend działa na jego korzyść. W związku z tym nadal można zakładać, że tendencja będzie podtrzymana. Szczególnie że przemawiają za tym czynniki fundamentalne (poprawiające się odczyty makro) i techniczne (nowe szczyty są tu wystarczającym argumentem, choć naturalnie są także inne).
W poniedziałek w sferze makro jest spokojnie, ale reszta tygodnia będzie ciekawsza, szczególnie piątek. Wskaźniki koniunktury rzadko wzbudzają zainteresowanie inwestorów i nie mają w związku z tym wpływu na poziom wycen. Przynajmniej wpływu bezpośredniego.
We wtorek z rana przyjrzymy się wieściom z Japonii, gdzie zakończy się posiedzenie tamtejszych władz monetarnych. Już w trakcie sesji opublikowana zostanie stopa bezrobocia w Polsce, a godzinę później poznamy niemiecki wskaźnik ZEW. Może mieć on wpływ na poziom euro i indeksu DAX (przy założeniu odbiegania od oczekiwań), ale raczej nie wpłynie istotnie na notowania w Warszawie.
W środę będzie zdecydowanie ciekawiej za sprawą zaplanowanych na ten dzień publikacji wstępnych wartości wskaźników PMI dla przemysłu i usług największych gospodarek świata. Poznamy również stopę bezrobocia i tempo zmian płac w Wielkiej Brytanii, a po południu dynamikę cen amerykańskich nieruchomości (w ujęciu FHFA) oraz dane o sprzedaży domów na amerykańskim rynku wtórnym.
