To, że przywódcom państw Unii Europejskiej udało się po czterech dniach i nocach negocjacji dogadać w sprawie ram unijnego budżetu na lata 2021–2027 i wartego 750 mld euro funduszu Next Generation EU, wywołało zrozumiałą radość inwestorów oraz analityków. „Uznajemy to porozumienie za pozytywne i wspierające nasz pogląd, że strefa euro jest w dobrej pozycji, by podnieść się po szoku związanym z Covid" – napisali eksperci Goldman Sachs.
Niemal każdy mógł mieć poczucie sukcesu. Oszczędna Piątka (Holandia, Austria, Dania, Szwecja, Finlandia) cieszyła się, że udało się zmniejszyć fundusze przeznaczone dla granty dla innych państw UE i uzyskać rabaty w składkach członkowskich. Hiszpania, Włochy i Polska doceniły to, że bardzo dużą część przeznaczonego dla nich wsparcia udało się uratować. Rządy państw takich jak Luksemburg uznały za swój sukces to, że powiązano wypłatę tych pieniędzy z praworządnością. Rządy Polski czy Węgier odetchnęły jednak z ulgą, że mechanizm sankcji został bardzo mocno rozwodniony, a ostateczna decyzja o odebraniu środków będzie wymagała zgody Rady Europejskiej, gdzie wciąż obowiązuje jednomyślność. Co prawda Parlament Europejski chce silniejszego mechanizmu sankcji, ale dopiero na jesieni okaże się, co z tego będzie. Niemcy z pewnością mogą odetchnąć, że dzięki obietnicy wielkiego wsparcia fiskalnego zdołano odsunąć groźbę erozji Unii.
