W powszechnej opinii Europa znajduje się w kryzysie, zwłaszcza w sferze finansowej. Da się z niego wyjść?
To zależy od decyzji podejmowanych przez państwa Unii Europejskiej. W mojej ocenie Wspól- nota musi przyjąć długoterminowy plan narzucający wszystkim jej członkom dyscyplinę budżetową. To jednak będzie długotrwały proces i z dnia na dzień nie przyniesie pożądanych efektów.
A co może dać takie efekty?
W krótkim okresie kluczowe jest pozyskanie pieniędzy, które pozwolą zachować płynność finansową państwom bliskim bankructwa. Niemcy – największy beneficjent strefy – na razie nie zgadzają się na drukowanie pieniędzy przez Europejski Bank Centralny, który obecnie wydaje się ostatnią instancją mogącą zapewnić taką płynność, i żądają głębokich reform strukturalnych, m.in. kontroli budżetów i obniżenia wydatków. Bogate społeczeństwa zwykle z wielkim trudem i w ostateczności godzą się na takie cięcia i ograniczenie suwerenności. W przypadku UE nie ma jednak alternatywy. Jeśli nie będzie reform, z pewnością trudnych dla społeczeństwa, strefa euro może przestać istnieć, co boleśnie odczują także inne gospodarki na całym świecie. Z bankructwem Grecji rynki już się pogodziły. W bardzo trudnej sytuacji są jednak finanse dużo większych Włoch.
Włochy to trzecia gospodarka strefy euro. Pozostałe państwa Wspólnoty chyba nie dopuszczą do jej bankructwa?
