Od powołania pierwszej instytucji, która po zmianach prawnych i organizacyjnych została mianowana Centralą Produktów Naftowych, mija już 60 lat. Historia firmy rozpoczęła się 26 lipca 1944 roku, kiedy grupa pracowników naftowych powołała do życia instytucję mającą za zadanie zabezpieczenie istniejącej po działaniach wojennych infrastruktury naftowej, a także rozpoczęcie sprzedaży produktów naftowych. Już trzy tygodnie później, 14 sierpnia 1944 roku, ukazał się pierwszy akt urzędowy, który nadał nazwę instytucji. Brzmiała ona Polski Monopol Naftowy. Wkrótce jednak zmieniono ją na Państwowe Biuro Sprzedaży Produktów Naftowych. Kontrolę nad nim sprawował resort Gospodarki Narodowej i Finansów PKWN.
Pod nazwą CPN firma zaczęła działać 3 grudnia 1945 roku. Wówczas minister przemysłu specjalnym zarządzeniem utworzył państwowe przedsiębiorstwo - Centralę Produktów Naftowych. Trzy lata później CPN została bezpośrednio podporządkowana ministrowi przemysłu i handlu. Pod koniec 1948 roku otrzymała uprawnienia do sprawowania ogólnego nadzoru nad gospodarką paliwową i smarową w kraju. 19 lutego 1949 roku firmę oddano pod nadzór ministra handlu wewnętrznego.
Powstaje Centralny
Urząd Naftowy
Nie był to jednak koniec zmian. Pod koniec 1950 roku CPN zostaje podporządkowany Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego, w dwa lata później zaś nadzór nad jego działalnością przejmuje minister górnictwa. Resort ten sprawuje kontrolę nad firmą do 1955 roku, kiedy to 18 kwietnia powołano do życia Centralny Urząd Naftowy (łączył w ramach jednego resortu kopalnictwo naftowe, rafinerie nafty i dystrybucję produktów naftowych). Dzień później przekształcono Centralę Produktów Naftowych w Centralny Zarząd Obrotu Produktami Naftowymi "CPN".