Przez cztery lata trwania eksperymentu grupa studentów zarobiła średnio 80% rocznie. Otrzymali oni miano "żółwi" (Turtles) - zgodnie ze słowami Dennis?a, że ma zamiar "wyszkolić spekulantów, tak jak się hoduje żółwie w Singapurze". Studenci Dennisa otrzymali zestaw zasad, według których mieli dokonywać transakcji. Ich zadaniem było po prostu konsekwentne przestrzeganie tych reguł. "Żółwie" dokonywały transakcji na płynnych rynkach futures na giełdach w Chicago i Nowym Jorku. W kręgu ich zainteresowania były instrumenty opiewające na stopy procentowe, towary, waluty i metale szlachetne.
System żółwia jest kompletną, "mechaniczną" strategią inwestycyjną - obejmuje on zasady otwierania pozycji, ograniczania strat, realizacji zysków, wreszcie określania wielkości zaangażowania. Od subiektywnych decyzji inwestora zależy tu w zasadzie tylko jedna rzecz - wybór rynków i instrumentów do spekulacji. Powinny to być takie instrumenty, których ceny zmieniają się w ramach silnych trendów. Jest to warunek osiągania zysków. Poniżej znajduje się opis reguł systemu żółwia.
Wielkość pozycji
Nieprzypadkowo opis systemu zaczynamy od zasad zarządzania wielkością pozycji (position sizing). Jak zobaczymy w dalszej części, poszczególne elementy tej strategii (jak np. otwieranie pozycji, linie stop) powiązane są w całość właśnie za pomocą modelu wielkości pozycji. Omawiany system wykorzystuje zmienność cen w celu pomiaru ryzyka danego rynku. Pomiar ten służy w dalszej kolejności do określenia wielkości pozycji. Taka koncepcja zwana jest też modelem zmienności procentowej. Wielkość zaangażowania określana jest w oparciu o tzw. jednostki (units). Liczbę jednostek oblicza się z następującego wzoru:
1% kapitału/(N*wartość punktu)
